Ubranie jako inwestycja?

Kiedyś kupowałam tanio, by po prostu kupować. Teraz chyba dotarło do mnie, że to bez sensu :) Po co mieć całą szafę marnej jakości ciuszków, skoro wystarczy kilka ale lepszych, które można ze sobą łączyć :)

Bardzo ciekawy artykuł. Tyle, że garnitur z Vistuli w 100% wykonany z wełny można kupić w czasie wyprzedaży już za około 500-600 zł. I z reguły jest jeszcze dostępne bardzo dużo rozmiarów. Marzę, żeby za taką cenę można było kupić solidny wełniany damski garnitur. Niedługo wracam do pracy po macierzyńskim i szukam dla siebie wełnianego garnituru. Niestety, ciężko znaleźć coś ładnego i wartego swojej ceny.

Kasiu bardzo ciekawy wpis. Czekam z niecierpliwością na kolejne z tej serii. Jak konsumenci byliby bardziej świadomi to i producenci nie nabijali by ich w butelkę, oferując np. poliestrowe sukienki za 400 zł. Cena nie idzie w parze z jakością. A weźmy np taki sklep Simple. Sukienki, owszem bardzo ładne, ale ceny oscylują wokół 700-800 zł. Za poliestrowe ubranie

Ogromnie, ogromnie podoba mi się Twoje podejście – i masz na mnie ogromny wpływ! Dziękuję Ci za to.

Ad rem – cieszę się, że będziesz rozwijać tę kwestię, bo mówić o tym nigdy dość. A nawyki „zgniłego kompromisu” trudno wykorzenić. Staram się, ale na każdym kroku muszę walczyć sama ze sobą, jako że brak dostępności porządnych produktów nie pomaga. Marka, o której piszesz, zapowiada się bardzo ciekawie, choć poczekam, aż rozszerzą ofertę spódnic ;)

Kasiu, bardzo ciekawy tekst (i dużo włożonej pracy). Akurat mam na tapecie poszukiwania garnituru dla siebie, bo dotychczasowy, 8 lat po zakupie wygląda już słabo. Jak najbardziej jestem gotowa zapłacić za porządny damski garnitur 1600 zł, tyle, ze takich własnie namierzyć nie mogę:(

Ponieważ w zestawieniach marynarek podałaś tez dwie ponad 1000 zł to pozwolę sobie wrzucić przykłady z zalando, gdzie owszem cena jest 1200 – 1410 zł ale wierzchni materiał to wełna powyżej 90% (to tylko tak, żeby pokazać ze da się znaleźć):

https://www.zalando.pl/hugo-amiesa-zakiety-niebieski-hu721g00n-503.html

https://www.zalando.pl/tiger-of-sweden-emily-zakiet-light-ink-ti521k001-k11.html

https://www.zalando.pl/filippa-k-eve-zakiet-czarny-f1421g007-802.html

https://www.zalando.pl/lauren-ralph-lauren-kenosta-zakiet-capri-navy-l4221h00m-k11.html

Niestety nijak nie zmieszczę się przy takiej marynarce w 1600 zł za całość, wiec tak – uważam ze to nie fair ze dla mężczyzny można kupić 100% wełny za znacznie niższą kwotę!

Świetny tekst!!! O ile spisuje wydatki to nie robiłam takiego podsumowania za 2015. I zamiast cofać się wstecz. Podliczę w takim razie pierwszy kwartał 2016.

Szczerze mówiąc zaskoczyło mnie, że tak mało wydałaś na ubrania, w szczególności, że parę razy czytałam u Ciebie komentarze w stylu: „łatwo powiedzieć, nie każdego stać na kupowanie w myśl minimalizmu”. Dałaś tym samym dobitny dowód na to, co od paru lat wprowadzam w życie: mniej, ale lepszej jakości = oszczędniej. :)

Świetny post. Bardzo za niego dziękuję.
Przez ostatnich 8 lat kupowałam dużo ciuchów, nie zwracałam uwagi na metki, skład, materiał czy markę.
Jesienią 2015 roku przeprowadziłam remanent mojej szafy. Oddałam 4 worki po 120l każdy moich ciuchów. Zrobiłam totalne oczyszczenie. Zostawiłam jedynie te rzeczy, które lubię i które po prostu noszę. W październiku 2015 postanowiłam, że przez rok czasu nie kupię ani jednej rzeczy do szafy. Póki co mamy kwiecień i udaje się! Pozbyłam się brzydkiego nawyku kupowania co popadnie. Nagle okazało się, że wreszcie mam w czym chodzić. Nie zdarza mi się poranek, kiedy stoję i medytuję co by tu włożyć … Moja szafa jest skromna ale wszystko do siebie pasuje. Mało tego, wchodzę jednak czasem do sklepów i … to co widzę absolutnie mnie nie zachwyca. Stałam się bardzo wybredna co do jakości i ceny. Skusiłam się jedynie na białą 100% bawełny koszulkę i sportowe buty. Układam sobie w głowie czego potrzebuję i … po prostu wszystko mam :) Nie dość, że głowa spokojna to portfel … łał, spora oszczędność, taka, że chyba wyremontuję wreszcie kuchnię :)
Bardzo inspirujesz! Dzięki wielkie.

Ja jestem zwolenniczką kupowania w second handach, bo tam jakość ubrań jest o wiele lepsza, za minimalną część sumy tych nowych. W mojej miejscowości znajduje się jeden ciucholand, który sprowadza rzeczy z Norwegii i można się tam zaopatrzyć w dobrej jakości ubrania sportowe i zimowe do 70 zł. A w Norwegii takie same potrafią kosztować kilkanaście razy tyle. Poza tym zauważyłam też, że warto wydać więcej pieniędzy na porządne buty. Tylko kolejną sprawą jest dbanie o nie, pielęgnacja i przede wszystkim impregnacja. :)

Super tekst ! Od dawna kupuje mało ale była a raczej jest to długa droga. Od wpadnięcia w pułapkę „snobistycznych” zakupów po racjonalne podejście do ubrań i rzeczy. Bardzo podoba mi się pomysł o etyce i świadomości zakupowej

Właśnie jestem w trakcie zamawiania własnych koszulek z moim printem. Za bawełnę z nadrukiem płacę 50 zł za mb. Krawcowa za odczycie ze starej koszulki bierze 30 zł. Za 4 koszulki zapłacę więc około 60 zł / szt. Będę miała dokładnie to co chcę. Na sklepową „jakosc” juz nie mogę patrzeć – większość na jedno pranie. Mam też zle doświadczenia z jedną marką z showroom – bluzka za 300 zł po paru użyciach wygląda jak szmata. Nigdy nie wiadomo na co trafimy. garniturów nie musze kupować, wystarczą mi spódnica i marynarka – rzadko je noszę. Bardzo chętnie poczytam o markach lub sklepach, które sprzedają fajne ubrania w rozsądnych cenach. Te 800zl za marynarkę to dla mnie jednak za dużo. nie muszę mieć luksusowej wełny. wystarczy w miarę dobra jakośc.

SMART fashion! Fantastyczny pomysł, aby przedstawić co się składa na cenę kupowanej przez nas rzeczy w sklepie. Szytej w Polsce. Uświadamianie konsumentów podnosi ich świadomość – kupując taka rzecz, z dobrego materiału i szytą w Polsce, nie tylko mamy poczucie, ze jest to ok, ale wręcz że wspieramy swoich rodaków. Przejrzystość i zrozumienie. Super wpis :)

Bardzo konkretny temat i konkretne podejście. Też lubię analizy i porównania. W tamtym roku wydałam na ubrania ok. 2200,00 zł. Kupiłam 14 sztuk ubrań, wszystkie w drugiej połowie roku. Powód: postanowiłam stworzyć swoją szafę minimalistki, więc przez pierwszą część roku wyrzucałam i myślałam. Gdy wreszcie wyszłam na zakupy w mojej szafie było dosłownie kilkanaście ciuchów. Większość ubrań, które kupiłam to był dobry wybór – jedynie bluza z dzianiny z sieciówki (która wydawała się ok, ale po dwóch praniach (ręcznych!!!) zafarbowała się (była biała w granatowe paski) i na szwach zrobiły się dziury była ewidentnym bublem za 59 zł, czyli najdroższym ubraniem z zakupionych. Natomiast nie zawsze tanie ubrania to buble – np. na kiermaszu w Kastorze pod Łodzią kupiłam 2 piękne koszule za 30 zł za sztukę.
Największym wyzwaniem był zakup dwóch marynarek – czarnej w pretty one (znalazłam taką, która ma 68% wełny) za 365 zł (czekałam na przecenę), i drugiej beżowej, którą musiałam dać uszyć, bo nie byłam w stanie przez 6 miesięcy znaleźć wełnianej marynarki z podszewką bez poliestru. Szybciej znalazłam krawcową. Marynarka w sumie kosztowała 238 zł, co okazało się dużym zaskoczeniem.
Zrobiłam listę zakupów na przyszły sezon jesienno-zimowy- 3 ubrania i buty oraz pasek. Natomiast w ogóle nie czuję jeszcze wiosny, więc czekam na cieplejsze dni, żeby zrobić przegląd szafy na wiosnę-lato.

Przyznaję, że tekst jest bardzo ciekawy. Ostatnio zaczynają mnie coraz bardziej te sprawy interesować :)

Z przyjemnością przeczytałam cały artykuł:) Polecam!

Świetny tekst, gratuluję. Mnie rok temu wspomniany przez Ciebie artykuł Michała Kędziory dał wiele do myślenia. Chciałam zwrócić uwagę na jeszcze jedną kwestię: chęć kobiet (nie zawsze uświadomiona, za to skutecznie podsycana przez koncerny odzieżowe) do pogoni za wciąż zmieniającymi się trendami. Na taki „trendy” ciuszek już często w kolejnym sezonie patrzymy z obrzydzeniem i musimy kupić kolejny „trendy” ciuszek. Żeby ubierać się „slow” nie wystarczy, żeby kupowane ubrania były dobre jakościowo, oprócz tego muszą być jak najbardziej klasyczne (rozumiane jako przeciwieństwo „trendy”), tak żeby nam się podobały przez kilka sezonów. Budujmy świadomość kobiet wokół nas, bo to w dużej mierze my, poprzez nasze wybory zakupowe, jesteśmy w stanie wpłynąć na zawartość i ceny sklepowych wieszaków!

Massimo Dutti ma w ofercie marynarki 100% wełny. Cena ok 700zl ale w czasie przeceny można upolować taniej. Choć ja się bardzo zawiodłam na jakości Massimo.

Baaardzo rzeczowy, konkretny tekst. Czekam na kolejne wpisy z cyklu! Chcę być świadomym konsumentem, ale pilnuję, by nie popadać przy tym w skrajności. Przyznam, że nie liczyłam, ile wydaję na ubrania, ale może warto zrobić takie zestawienie. Myślę, że i tak wygląda to lepiej niż przed laty, kiedy to zaopatrywałam się w każdą koszulkę z zabawnym napisem, która wpadła mi w oko… Odpowiadając na pytanie z tytułu: uważam, że zakup dobrego ubrania jest również inwestycją w moje samopoczucie.

Zapomniałam o Massimo Dutti, nie grzebałam też w działach outletowych, jak przy Simple. Niemniej jednak, nadal pozostaje kwestią otwartą miejsce produkcji i miejsce pochodzenia tkaniny.

Oczywiście, na lato len jest dobrym rozwiązaniem, bawełna czasami, ale jak mawia znajoma ekspert personal brandingu, bawełna nie wygląda elegancko :). Do zrozumienia tego musiałam dojrzeć, ale teraz coraz bardziej jestem skłonna przyznać Jej rację. Na lato bardziej skłaniałabym się do tzw. cool wool.

Chapeau bas! Świetny tekst, który daje do myślenia. Dziękuję Ci za pracę, którą włożyłaś w przygotowanie wpisu, ponieważ dzięki temu zaczęłam się intensywnie zastanawiać na co sama wydaję pieniądze.
Pozdrawiam serdecznie!
M.

hm, ja prowadzę księgę przychodów i rozchodów ;-) i w sumie na luzie mogłabym podsumować swoje zakupy w ostatnich kilku latach. ( zresztą taki przykład wrzuciłam tobie w komenatrzu na fb)
oprócz tego mam spis zawartości szafy ( razem z ceną i rokiem zakupu), z tym, że w spisie szafy mam podany stan aktualny.
za to czasami wracam do arkuszy z rozliczeniami- i zaznaczam sobie, czy daną rzecz jeszcze posiadam, czy się zużyła itp.

chociaż niezmiennie stoję na straży zdania- że dobra jakościowo szaka nie wymaga ogromnych pieniędzy, za to konieczny jest czas i zaangażowanie.
fakt, że nie zawsze uda mi się przewidzieć, że czegoś będę potrzebować, i wtedy muszę kupić w pierwszej cenie.
a zazwyczaj planuję sobie zakupy z wyprzedzeniem, i wtedy na spokojnie mogę poszukać czegoś odpowiedniego w rozsądnej cenie.

Dla mnie ważne jest, by jeszcze ubranie które kupuję było szyte w normalnej szwalni, nie za głodowe pieniądze.

Świadome zakupy to moje drugie imię. Od pewnego czasu jestem na tropie dobrej żywności, ale też dobrych polskich marek szyjących lokalnie z dobrych surowców. W ogóle ten tekst świetnie wpisuje się w wyzwanie u mnie na blogu #mojswiadomywybor – jeśli masz ochotę, Kasiu, wziąć udział, to serdecznie zapraszam. Mnie w kwestii ubrań najbardziej zszokowała książka „Życie na miarę” o produkcji ubrań w Bangladeszu. Na jej podstawie można dojść do wielu stanowczych wniosków odnośnie robienia zakupów do własnej szafy. Szczerze polecam.

Pod wszystkim podpisuję się rekami i nogami. Jedno ale – nie każdemu jest dany określony rozmiar na dłużej. Ciało zmienia się wraz z wiekiem, a nawet czasami w ciągu kilku miesięcy można zmienić rozmiar o kilka numerów – sama mam takie doswiedczenia, dlatego też nie odważyłabym się zainwestować sporej kwoty w ubranie optymistycznie zakładając, że posłuży mi kilka lat. Wybieram średnią półkę, ale najlepszą jakość na jaką mnie stać.

Uwielbiam Cię za ten tekst i naprawdę bardzo Ci dziękuję. Szkoda tylko, że nadal panuje powszechne przekonanie, że inwestowanie w ubrania to oznaka próżności i marnotrawienia pieniędzy – a przynajmniej w przypadku kobiet. Bo jakoś nigdy nie słyszałam, żeby ktoś wyrzucał facetowi, że wydał dwa tysiące na garnitur albo kilkaset złotych na porządne buty. A kiedy zrobi to kobieta, reakcja jest zupełnie inna… zwłaszcza mężczyźni często łapią się za głowę: „ILE wydałaś na tę torebkę?!” „TAKIE DROGIE TE SZPILKI?!”. Nie rozumiem ich sposoby myślenia, a podobno to my jesteśmy nielogiczne :D

Średnio rocznie wydaję na ubrania 2100 zł, a uważam, że kupuję dość mało i niezbyt drogie rzeczy. Moje wydatki odzieżowe podwyższają rajstopy (które u mnie są często jednorazowego użytku), a wydatki na skarpetki i codzienną bieliznę też sumują się do wysokich kwot. BTW czy w Twoim wyliczeniu, Kasiu, brałaś je pod uwagę?

Warto zwrócić uwagę na to, że w Polsce lato niestety (!) trwa tylko dwa miesiące, dlatego kupując marynarkę, zwłaszcza droższą, lepszej jakości lepiej skusić się na wełny całoroczne :)

Zaciekawiło mnie, czy do zestawienia wydanych na ubrania wliczała się również bielizna, skarpetki i rajstopy? :)

Podliczyłam moje wydatki w 2015 roku na ubrania i wyszło mi ok 1500 zł (uwzględniłam ubrania, buty i bieliznę). Uważam, że nie jest to wcale wygórowana kwota, a pamiętam, że podczas letniej tury zakupowej wydałam jednorazowo ok 600 zł, bo po prostu moja szafa świeciła pustkami. Myślałam sobie wtedy, że to bardzo duża kwota – wcześniej nie zdarzało mi się, żebym potrzebowała dokupienia jednorazowo większej liczby ubrań. Jednak z perspektywy całego roku nie jest to dużo i cieszę się bardzo, że przez ten wpis mi to Kasiu uświadomiłaś :)

Wydaje mi się, że w tym roku również moje wydatki nie przekroczą wyżej wspomnianej kwoty :) I tutaj nasuwają mi się też pewne wnioski – „zainwestowanie” w troszkę droższą, ale lepszą gatunkowo rzecz szybko mi się zwraca. Ubrania służą mi nawet przez kilka lat, co generuje oszczędności :)

Sama przeżyłam szok gdy podliczyłam sobie ile w ubiegłym roku wydałam na ubrania, buty, dodatki. Kosmetyków wolałam już nawet nie liczyć. Wydaję dużo, czasem tylko dlatego, że chcę mieć daną rzecz, a nie dlatego, że jest mi ona potrzebna. Powinnam raczej kupować rzeczy na miejsce tych zużytych, zniszczonych i starych, w których już nie chodzę, a te od razu wyrzucać czy oddawać. Ale jakoś tak nie potrafię. Jeszcze nie. Moja szafa pęka w szwach, a ja nie mam siły żeby ją przejrzeć i z ręką na sercu wyrzucić czy oddać to, w czym nie chodzę. Jedno co zużywam regularnie to spodnie, bo niestety przy moich grubych udach szybko sie przecierają i noszone 3 pary na zmianę muszę wymieniać średnio raz na pół roku, dlatego dżinsy zawsze mam na zapas, przynajmniej dwie pary.

Jestem w ciężkim szoku ! Zdecydowanie muszę zacząć oszczędzać ! A myślałam ze nie jest ze mną tak źle … Przekonalas mnie tym wpisem do minimalizmu bo byłam tak „na pograniczu” – chęci były ale złamali było w tym konkretów – teraz juz wiem – ja nawet nie jestem w stanie zliczyć ile wydałam – za rok bede wiedziała ;)

Policzyłam, ile wydałam na ubrania w tym roku, od stycznia. Kwota mnie przeraziła, wyszło ponad 700 zł… z czego tylko jedna rzecz jest porządna i na dłużej – wełniany płaszcz szyty w Polsce. Po wyrzuceniu kilku worków ciuchów z mojej szafy znów wpadam w pułapkę kupowania takich tanich, nietrwałych. Jednak droga do slow fashion nie jest tak prosta, jak się wydaje…

Cykl o świadomym kupowaniu <3 Cudownie! Czekam z niecierpliwością!

Mam problem z wydaniem większej kwoty na jeden ciuch, chociaż doskonale zdaję sobie sprawę z racjonalności takiego działania. Sama siebie przekonuję, że to ma sens, ale "zakodowane wzorce" (fast fashion) mocno się trzymają… chociaż ostatnie nieprzemyślane zakupy miały miejsce jakieś 2-3 lata temu…
Dzięki Twojemu blogowi zaczęłam zwracać uwagę na skład ubrań, które noszę i które chciałabym kupić. Jednak myślę, że jeszcze wiele wody upłynie w Wiśle zanim Polki/Polacy przejrzą na oczy i przestaną kupować w myśl zasady " byle taniej, byle więcej" (narzekając potem przed wypchaną po brzegi szafą, że nie mają się w co ubrać).

Fajnie, że pokazałaś na przykładach, że cena nie zawsze idzie w parze z jakością…. Niestety…

To był bardzo ciekawy, konkretny tekst, dający do myślenia!! Dzięki

Nigdy nie rozważałam tak całościowo ile wydaję na ubrania. Moja pierwsza odpowiedź to mało. Od dwuch lat nie kupiłam butów bo żadne się nie rozpadły. 120 zł wydałam na szewca. Z drugiej strony moje buty zimowe kosztowały 1000 zł, ale mam nadzieję, że posłużą mi jakieś 10 lat. Ze sprzętu sportowego dwie pary okularek pływackich po 20 zł. Zdecydowaną większość ubrań kupuję używanych i bardzo ciężko podjąć mi decyzję o kupnie czegoś za więcej niż 10/20 zł. Skoro przywykłam, że mogę kupić świetną wełnianą marynarkę za 5 zł to czuję, że robię coś głupiego płacąc 60. Decyduję się na takie wydatki raczej w przypadku bardzo wyjątkowych szalonych rzeczy, które bardzo mi się podobają a wiem, że nie znajdę podobnych. Nie podliczam tych zakupów ale myślę, że na używane rzeczy wydałam ok 400 zł. Z nowych w tym roku był czas na płaszcz z outletu za 500 zł austriacki z wełny z kaszmirem, jest świetnej jakości, a nikt go nie chciał bo jest strasznie dziwny. No i szaleństwo jak na mnie dwa nowe swetry po 150 zł z wyprzedaży, też wełniane. Czyli razem 1200 zł bez szewca, ale to był rok płaszcza, w zeszłym roku wyszłoby znacznie mniej. Po prostu poza okryciem wierzchnim i butami nie widzę powodu, żeby kupować nowe rzeczy, chyba że mam głupi kaprys.

Świetny , merytoryczny tekst. Widać ogrom włożonej pracy. Bardzo dziękuję. Muszę się przyznać, ze nadal kupuję za duzo, ale przynajmniej zwracam uwagę na skład i jakośc. Co oznacza, ze wydałam w ostatnich 2 miesiącach nawet nieco mniej i kupiłam znacznie mniej rzeczy, za to bardziej bardzo swiadomie, bo np garnitur i garsonkę z wyprzedaży i na pewno długo mi posłużą, podobnie jak kurteczka dobrej marki i skórzane trampki, które posłuża mi cały sezon na czas wolny. Jeszcze niestety kolejne dżinsy i biała bluzkę oraz koszulkę z lnu, ale tych zakupów nie umiem już wtłumaczyć niczym :(
Swietny namiar na markę morebyless- piękne rzeczy, idealne wprost dla mnie, następne zakupy już u nich, mam nadzieję, ze rozmiarówka będzie dobra.
A miałam Ci już Kasiu napisac, ze jak uzbieram cokolwiek na emeryturę zamiast do szafy ( 3 wielkich szaf) to będzie Twoja zasługa.

A ja wydaję sporo ponad to co tu opisałaś. Próbuję zminimalizować swoje zakupy, ale ciężko. Powodów jest kilka. Spakowałam się na wczasy jako minimalistka według zasad ten item wardrobe i to była porażka.

Po podliczeniu moich ubraniowych zakupów od początku roku wyszło mi, że przekroczyłam już średnią dla przeciętnego Polaka z większego miasta. A to dopiero cztery miesiące… Z jednej strony wiem, że nie wszystkie rzeczy były mi potrzebne i konieczne, ale z drugiej strony z wszystkich jestem zadowolona i noszę je na co dzień – zakupy były przemyślane, zwracałam uwagę zarówno na jakość, jak i na dopasowanie do mojej sylwetki i do posiadanych już ubrań. Moją szafę komponuję od mniej więcej pół roku świadomie i na pewno mam mniej ubrań niż jeszcze zeszłej jesieni. Ale z drugiej strony wpadam trochę w pułapkę szukania, nawet jak właściwie nie potrzebuję niczego nowego (bo taki dobry materiał, bo promocyjna cena). A jak już znajdę, to przecież szkoda nie kupić…

Bardzo fajny wpis! Oby takich wiecej! Czytalam z zaciekawieniem i zaskoczeniem. Pozdrawiam Aleksandra

Bardzo ciekawy, merytoryczny tekst, dzięki! W moim odczuciu jednak to męskie ubrania są droższe, ponieważ zrobione z lepszych materiałów (w każdym swetrze z sieciówki jest wełna!), oraz dlatego, że faceci kupują rzadziej (to już moje przekonanie). Nie mogę więc przeboleć, że nie ma damskiego odpowiednika wspomnianej w tekście Vistuli. A jak udowodniłaś, nawet jak chcemy wydać więcej, to mocno musimy mieć się na baczności, aby nie wrócić do domu z bublem.

Fantastyczny post. Smart fason dociera do mnie w pełni. A przy okazji mam pytanie – jak nosi się kardigan zrobiony przez mamę? Nie pilnuje się i nie wyciąga? Mam w planach sweter z wloczki Drops jako wakacyjny slow project i będę wdzięczna za opinie. Pozdrawiam

Bardzo interesując wpis i dający do myślenia. Ja już byłam na dobrej drodze do ujednolicenia swojej szafy i co? popłynęłam na zakupach tkanin bo sama próbuję szyć co nieco sobie i dziecku. Bo wzorek fajny. Ech… I zaskoczyła mnie suma roczna na zakupy ubraniowe statystycznego polaka i muszę się przyznać że to wcale nie dużo. Bardzo podoba mi się twoja granatowa marynarka. Czy ona jest z tej właśnie firmy?

Bardzo fajny post. Kiedyś kupowałam nałogowo, wszystko co wpadło mi w ręce, im taniej tym więcej. Odkąd zaczęłam stosować Twoją zasadę 7/7, wielu ciuchów się pozbyłam, bo zupełnie ich nie nosiłam lub okazało się, że do niczego nie pasują. Teraz jest dokładnie tak jak piszesz, wolę kupić jeden ciuch, ale wysokiej jakości, który posłuży dłużej, niż kilka tanich fatałaszków. I daje to mi dużo więcej satysfakcji, niż torby pełne zakupów.

Hmmm…. Nie chcę być nietaktowna, ale czy podana przez Ciebie kwota całoroczna uwzględnia także i te ubrania, które otrzymałaś jako blogerka, w ramach barteru lub innej umowy? Moja dobra znajoma również prowadzi bloga ( tematyka nieco inna;) i ilośc rzeczy, które otrzymuje od firm, które chcą się pokazać na jej blogu, jest ogromna! Żeby było jasne, prowadzenie bloga to praca, za którą normalną rzeczą jest otrzymywać wynagrodzenie, w tym i ubrania, ale w tego typu zestawieniach fajnie by było, aby i to zostało ujęte. Bo może być i tak, że faktycznie wydałaś 1600 zł, jednakże rynkowa wartość otrzymanych od partnerów bloga ubrań opiewa na, dajmy na to, 3000. I to nieco już zmienia ogląd sprawy:)
No, chyba że każdy z partnerów płaci wyłącznie gotówką i każdą rzecz trzeba kupic samemu ( w co, szczerze mówiąc, nie wierzę, chyba ze w grę wchodzą zniżki rzedu 95%;)
pozdrawiam!

Kasiu bardzo ciekawy tekst – prawdę mówiąc, moje doświadczenie w firmie odzieżowej w Turcji tylko to potwierdza. Ubrania były robione na rynek premium, ale niestety ich jakość pozostawiała wiele do życzenia, podobnie materiały. Widziałam ile kosztuje mb tkaniny, ile jej wykorzystujemy no i ile kosztuje produkt sprzedawany sklepom – nie wspomnę nawet o ich późniejszym zarobku i tym co nakładali na ceny hurtowe. Fajnie, że rozłożyłaś to na czynniki pierwsze i pokazałaś sprawę dokładnie – od podszewki! :)

Mam to szczęście (lub pecha:-( ), że nie niszczę ubrań. Nie wiem jak to robię, nie wiem czy po prostu mam nosa do dobrych jakościowo ciuchów czy posiadam nadludzką moc:-) Nie mogłam pozbyć się wielu starych ale dobrych jeszcze ciuchów, które już mi się po prostu znudziły. I nagle , w końcu, po 4 m-cach diety udało mi się schudnąć ponad 2 rozmiary. Z 40-42 na 36:-) Cała garderoba do wymiany. Nawet płaszcz jesienny wisi jak na haku:-) 80% ciuchów znalazło się na alegro lub w pojemnikach PCK. Na szczęście byłam już po etapie minimalizmu w życiu i szafie i nowe ubrania to zaledwie 1/6 tego co miałam. To rzeczywiście działa. Jestem bardzo zadowolona z nowej figury, nowych ciuchów i ich mniejszej ilości i….ciągle mi za dużo;-)

Proszę o wyjaśnienie stawek podatków i co tam robi PIT? Tego nie rozumiem w tym artykule. Z ciekawości poszłam sprawdzić metki – niestety króluje plastik:-) Hitem mojej szafy jest szyfonowa bluzka z H&M o składzie……100% poliester

O kurcze, zrobiło mi się naprawdę głupio. Przypadkiem trafiłam na ten blog i wsiąknęłam. Uwielbiam modę i niestety bardzo często ulegam pokusom zakupów. Kutka w Zarze – 270zł, nowe buty, 200zł, torebka 250…. Ziarnko do ziarnka i od początku roku wydałam już 2600zł… Nie kupiłam nic „konkretnego”, za to sporo rzeczy, które nawet trudno mi teraz wymienić. Chyba czas przemyśleć swoje priorytety.

Jako ze spisuje wydatki, moglabym dokladnie podac, ile wydalam w zeszlym roku na ubrania, ale akurat nie mam dostepu do pliku. Pamietam, ze bylo to 700 zlotych, w tym 200 zl na buty I 150 na cudne bikini, a kolejne ~150 na bielizne. W tym roku na samo obuwie poszlo juz ponad 600 (kupilam m.in. buty do tanca :)).
Generalnie, choc Twoje zdroworozsadkowe podejscie oczywiscie w pewien sposob do mnie przemawia, nieco inaczej patrze na te sprawy. Byc moze dlatego, ze nie jestem prawniczka I nigdy stroj nie byl az tak istotny w mojej pracy. Przemawia do mnie placenie doplacanie do niewspierania wspolczesnego niewolnictwa w egzotycznych szwalniach oraz noszenie naturalnych materialow, ktore lepiej spelniaja swoja funkcje (np. kaszmir zamiast akrylu), ale niekoniecznie zawsze pokrywa sie to z moimi wyborami. Oraz oczywiscie lubie czuc sie dobrze w tym, co mam na sobie.
Cale szczescie nigdy przesadnie nie lubilam zakupow, wiec nie nagromadzilam jakiejs strasznej ilosci ubran. Jednak kiedys czesto wchodzilam do outletu Big Stone (I to nie tylko po spodnie! mam mnostwo ich swietnie skrojonych, dobrych jakosciowo ubran w klasycznych fasonach) I jakos tak nie po prostu nie niszcze rzeczy, wiec wiem, ze w tym, co mam, moglabym chodzic przez nastepne kilka lat dokupujac pojedyncze sztuki. I tak wlasnie robie. Od czasu do czasu pozwalam sobie na jakis zakup (czy to spontanicznie, przechodzac obo wystawy, czy z potrzeby – w zeszle lato uznalam, ze dzinsowe szorty sa mi absolutnie niezbedne). I tu nasepuje punkt, w korym sie roznimy: zupelnie nie zalezy mi, by te rzeczy mialy dlugo wytrzymac. Owszem, gdy juz zainwestowalam w ww. buty do tanca czy bikini, to chce, by sluzyly mi dluzej niz jeden sezon. Jednak, gdy kupuje jakas bluzke, to chce, by spelniala swoja funkcje przez jakis czas a potem dala sie bez zalu zastapic (jednak tu znow rzeczywistosc kloci sie z zalozeniami: mam mnostwo bluzek, zwlaszcza tych z Big Stone, ktore nosze I nosze, I wciaz wygladaja dobrze, a klasyczny kroj sprawia, ze dobrze sie w nich czuje).
Mam tez sporo ubran, ktore po kims „odziedziczylam”: kuzynce kolezanki, znajomej z wakacji (a nawet corce szwagierki przyjaciolki mamy, ktora nagle sporo przytyla) I, jesli tylko odpowiadaja mi stylem I rozmiarem, bardzo je lubie. Wykorzystywanie rzeczy sprawia mi swoista przyjemnosc :)

Nie wiem czy ktoś tu jeszcze zagląda ;) ale zaryzykuję pytanie. Artykuł świetny, jak wszystkie inne zresztą, bardzo mi się podoba oferta More by Less i już sobie zapisałam namiar na ten sklep na przyszłość, gdy będę wracać do pracy po wychowawczym. W wielu komentarzach jak mantra przewijają się słowa „polskie marki”, „ubrania szyte w Polsce”. Od jakiegoś czasu, odkąd zainteresowałam się głębiej świadomym kupowaniem, poszukuję takich polskich firm szyjących na miejscu i z dobrej jakości materiałów. No i przypomina to trochę błądzenie po omacku. Moim odkryciem są np. malutkie polskie firmy, często jednoosobowe, które szyją po kilka wybranych modeli ubrań, czy np. akcesoriów dziecięcych. Mogę polecić np. cudowne sukienki Karoliny Garczyńskiej dostępne na Da Wanda, czy ubranka dla dzieci firmy Pampicio z Allegro. Brakuje mi natomiast namiarów na firmy odzieżowe, które specjalizują się w szyciu bardziej skomplikowanej odzieży typu swetry, kurtki i płaszcze, marynarki etc. Może to byłby pomysł na osobny wpis? (O ile już takiego nie ma, ja póki co nie znalazłam). Myślę że i Ty, i wiele czytelniczek jest w stanie polecić sprawdzone marki szyjące w Polsce, a może i zagraniczne ale szyjące w Europie, lub też marki działające fair trade. Gdyby to tak zebrać w jeden wpis, byłaby rewelacyjna baza wiedzy :)