Minimalizm a posiadanie dzieci

Dzieci to na pewno minimalizm, jeśli chodzi o czas dla siebie. Czas tylko dla siebie (także w postaci myślenia o sobie) staje się przy dzieciach naprawdę minimalistyczny w porównaniu z życiem przed dziećmi. I tak jest aż do ich wyjazdu na studia lub usamodzielnienia się. Nie miałam nigdy takich wynalazków jak: nebulizator, nawilżacz, termos, bujak i mata edukacyjna (nawet nie wiem, co to jest). Rzeczą niezbędną z tej listy jest dla mnie łóżeczko. Nie wyobrażam sobie, że dziecko nie ma swojego łóżeczka w domu.

Moje doświadczenia w byciu mamą obejmują ostatnie 14 miesięcy. Myślę, że to wystarczająco długi okres czasu, aby można było podzielić się pierwszymi przemyśleniami :) Doskonale rozumiem rodziców, którzy ulegają magii dziecięcego świata i na potęgę z niego korzystają. Rzeczy dla dzieci są po prostu przepiękne a ich wybór przeogromny. Pierwszy krok do zatrzymania się w tym procesie to moim zdaniem uświadomienie sobie, że tak naprawdę rzeczy te cieszą nas – dorosłych a nie nasze nowonarodzone dziecko, które w większości przypadków zupełnie ich nie potrzebuje. I wbrew pozorom nie rezygnacja z nich wszystkich, ale przyzwolenie sobie na zakup jednej czy dwóch dla własnej przyjemności, świadomie odpuszczając całą resztę. Drugi krok to uświadomienie sobie, że kupowanie czegokolwiek „na zapas” i „na wszelki wypadek” przy kompletowaniu wyprawki zupełnie mija się z celem. W dobie centrów handlowych otwartych do późnej nocy oraz internetu dokupienie czegokolwiek, co jednak w praktyce okaże się niezbędne, nie stanowi dziś żadnego problemu. W przeciwieństwie do ilości miejsca do przechowywania, bo rzadko które mieszkanie lub dom są istną studnią bez dna. Po trzecie wreszcie warto podążać za swoim dzieckiem. Poznać je i odpowiadać na jego indywidualne potrzeby. Na to, czy ulewa i potrzebuje częstszych zmian ubranek czy nie ma takiego problemu i wystarczy o kilka rzeczy mniej. Na to, co je interesuje i przyciąga jego uwagę, zamiast podtykać rzeczy, które to naszym zdaniem powinny je zainteresować. A jako ostatni wymienię prosty, zdrowy rozsądek. Rzadko kiedy nie usłyszymy płaczu dziecka w dwupokojowym mieszkaniu, więc inwestowanie w elektroniczną nianię nie wydaje się uzasadnione. Mając na uwadze te kilka zasad sądzę, że minimalistyczne rodzicielstwo nie jest specjalnie trudne. Znacznie trudniejsze jest wychowanie dziecka na dobrego i samodzielnego człowieka, o co przecież w tym wszystkim najbardziej chodzi :)

Kiedy byłam w pierwszej ciąży moja gin powiedziała mi, że najważniejsze zalecenie to nie czytać internetowych poradników i forów. Posluchalam. I całe szczęście. Nie mialam sterty niepotrzebnych rzeczy i byłam zdrowsza psychicznie :-) co do listy – z pierwszej na początku miałam tylko pieluszki tetrowe. Nebulizator kupiłam dopiero jak syn miał 2 lata, wcześniej nie był potrzebny. Co do spiworka do wozka mam dzieci jesienno-zimowe, z którymi od maleńkich chodzę na spacery. Dla mnie must have :-) przy drugim dziecku zdecydowałam się na chuste do noszenia, mąż zastanawia się, jak starszego bez niej wychowalismy :-) karmię piersią, więc nie mam żadnych butelek, podgrzewacze, sterylizatorow, smoczkow

Uważam, że śpiworki to must have – w naszym przypadku sprawdza się znakomicie. Nie mamy jednak ich tysiąca, a dwie sztuki – jeden jak młody był mały i wykorzystał go do końca 2016 roku, a w drugim śpi teraz – specjalnie kupiłam za duży, by dłużej w nim spał. Dodatkowo mamy śpiworek-rekinek i młody leży w nim podczas zimowych spacerów. Sterylizator jest potrzebny, kiedy karmimy mlekiem modyfikowanym – przez kilka miesięcy życia jednak dziecko powinno mieć sterylniejsze butelki. Jak karmimy piersią – sterylizator jest zbędny. Uważam też, że krzesełko, bujak/leżaczek, mata edukacyjna i łóżeczko są jednak niezbędne – sami z młodym korzystamy z tego codziennie, a młody ma mnóstwo frajdy. Uważam siebie za mamę minimalistkę, ale tutaj koleżanka to już totalny minimalizm ma ;).

Dziękuję Ci za ten tekst. Co prawda jeszcze dzieci nie mam, ale za trzy miesiące pojawi się maluch i trzeba będzie jakoś tę przestrzeń wokół nas i małego dziecka organizować. Ba, już to zaczęłam robić, chociaż też nie do końca wierzyłam, że się da. Ale dzięki Tobie i Paulinie nabrałam motywacji i wiary, że jednak można i do tego będę dążyć :)

Z tym minimalizmem w przypadku dzieci bym jednak trochę polemizowała. Wszystko oczywiście zależy od tego, co każdy z nas rozumie pod pojęciem minimalizm i jak go definiuje. Z własnego doświadczenia wiem, że nie da się wychować dziecka bez pewnych rzeczy i niestety są one niezbędne chociaż bywa, że w ten sposób stracisz przestrzeń. Mata edukacyjna? Uważam, że jest dla dziecka potrzebna. Na pewno ułatwia życie matce ale przede wszystkim stymuluje rozwój motoryczny dziecka (uczy się chwytać, skupiać uwagę itp.). Jeśli wybieramy łóżeczko to możemy kupić turystyczne. Przyda się na wyjazdy, łatwo je można schować do szafy itp., a w późniejszym czasie może posłużyć jako kojec. Moje dziecko też śpi ze mną ale w ciągu dnia wolę je odlozyć na drzemkę do łóżeczka bo wiem, że jest bezpieczne. Tak samo nie da sięzuplnie ograniczyć ilości ubranek. Moje dziecko tak ulewało, że gdyby nie kilka par dodatkowej odzieży to chodziło by chyba gole;)

Przy dziecku bardzo ważne staje się nadawanie odpowiednich priorytetów różnym rzeczom. Nie zrezygnuję z pracy, ani z czasu spędzonego z dzieckiem. Nie zrezygnuję z treningów, bo to mój jedyny „czas dla siebie”. Ale z powodzeniem mogę zrezygnować z odkurzania/ mycia podłóg i innego sprzątania – można to komuś oddelegować. Zakupy spożywcze można robić przez internet. Gotowanie – również można oddelegować. Nagle szkoda czasu na bezmyślne przeglądanie fejsbuka, bo jeśli czas przeznaczę na to, to po prostu zabraknie mi go na inne ważniejsze rzeczy. Zostały mi chyba 2-3 blogi, na które zaglądam regularnie. Z TV nie korzystam już od 10 lat, także ten problem odpada. Jako, że pracuję z domu – nagle super istotne stało się produktywne wykorzystanie czasu, kiedy maluch śpi. W temacie rzeczy dla niemowlaka, po kilku miesiącach macierzyństwa, stanowczo mogę stwierdzić, że dla każdego dziecka co innego będzie niezbędne. Ja nie wyobrażam sobie życia bez łóżeczka dziecięcego, bujaczka, w którym maluch spędza czas w dzień i laktatora, dzięki któremu mogę dalej karmić piersią i trenować. Mamy 2 butelki, które sterylizuję we wrzątku, ok 10 pieluszek tetrowych, jako że moje dziecko mocno ulewa i przydają się do wycierania wszystkiego dookoła. Przy ulewaniu niezbędnych jest też więcej ubranek dla malucha. I śliniaczki/ chustki nie pomagają – jest po prostu więcej prania. Co do najlepszego prezentu dla młodych rodziców – rękami i nogami podpisuję się pod pieluszkami :) Tylko taka drobna rada, zanim kupicie – zadzwońcie i zapytajcie jaki rozmiar nosi maluch. Zdarzyło nam się kilka razy, że dostaliśmy w prezencie za małe pieluszki. Jako, że nic w przyrodzie nie ginie – zostały przeznaczone na „prezent” dla znajomych, którzy mają młodsze dziecko niż my :)

Też jestem mamą dwójki (niecałe 5 i niecałe 3). Z jednym malutkim dzieckiem przeprowadziliśmy się do Francji (musieliśmy się „do zera” wynieść z domu w którym mieszkaliśmy), a potem, już z dwójką przeprowadzaliśmy się jeszcze na miejscu, a w końcu wróciliśmy do Polski. Te przeprowadzki trochę wymusiły minimalistyczne podejście;) ale i tak byłam i jestem zdania, że dzieci nie potrzebują RZECZY i nadmiaru bodźców i stymulacji. Potrzebują trochę przestrzeni wolnej i trochę nudy, to najlepszy stymulator inteligencji;) Nasze nie mają wielu zabawek, choć teraz, jak już jesteśmy w Pl dostajemy niestety sporo badziewia, a te co mamy regularnie przeglądam i spora część jest po prostu pochowana, i raz na jakiś czas robię wymiankę tych, do których maluchy będą miały dostęp. Jak były młodsze tez spokojnie obywaliśmy się bez większości gadżetów, choć trzeba pamiętać że nie chodzi też o jakieś zawody, kto ma mniej, dla każdego co innego jest must havem;)

Jedyne co zawodzi to minimalizm w podróży:D Tak jak pisałam u siebie na blogu, kiedyś wszystko co potrzebne nieśliśmy na plecach, podróżowało się stopem, pociągiem spontanicznie i niezależnie. Teraz (dużo jeździmy pod namiot, więc wiadomo że to też ma wpływ) zawsze jesteśmy załadowani po dach – ich wszystkie ciuchy (bo przecież nie ma gdzie prać), nosidła lub przyczepka rowerowa, sprzęty do gotowania, rzeczy spania itd…
pozdrawiam:)

W czasie oczekiwania na dziecko też dałam sobie wmówić, że bez tych wszystkich dodatkowych gadżetów nie będę dobrą mamą, że bez trendy łóżeczka maleństwo nie będzie dobrze spało, bez misia szumisia nie usnie, a bez wózka za 4 tysie nie będzie mu się komfortowo spacerowalo. Tymczasem trzy pierwsze miesiące pokazały, że bazą dla dziecka są ramiona mamy, cyc i bliskość. Szum można włączyć z komórki, łóżeczko wyrzucić, bo maluszek chce spać z rodzicami. A wózek… dostaliśmy w prezencie: terenowy no name, ale na każdej trasie mega się sprawdza. Ale to fakt: póki sama się nie przekonasz o zbednosci tego wszystkiego, nie uwierzysz. Reklamy ciągle budują w podatnych na sugestię młodych rodzicach poczucie, że bez gadżetów sobie nie poradzą.

Ciekawa rozmowa :) ja jestem mamą tylko jednego dziecka, ale miałam szczęście obserwować dużo matek, które uległy wszystkim leżaczkom/huśtawkom/zabaweczkom itd. Mogłam świadomie przygotować się do narodzin córki i kupić tylko to, co jest potrzebne. Wyszłam też z założenia, że jak coś będzie rzeczywiście niezbędne – po prostu kupię to później. Ja np. w ogóle nie potrzebowałam do tej pory sprzętu do inhalacji, bo córka (prawie 3 lata) rzadko choruje. Przydatna (i to bardzo) okazała się elektroniczna niania (kupiliśmy ją jednak dopiero jak mała miała ponad miesiąc) – mieszkamy w dosyć dużym domu, a córka spała na górze i na dole czasem nie było jej słychać. Myślę, że przed narodzinami warto kupić tylko te super niezbędne rzeczy, dla mnie były to: łóżeczko i pościel, wózek, fotelik samochodowy, podstawowe ubranka i kosmetyki, pampersy, pieluchy tetrowe. Teraz córka ma prawie 3 lata i w zasadzie nic jej nie kupujemy (no może poza butami). Ostatnio dowiedziałam się, że wszystkie mamy dookoła, gdy wychodzą na zakupy dla siebie, wychodzą z torbami dziecięcych ubranek/spineczek/gumeczek. Ubranka mojego dziecka mieszczą się w jednej nie za małej szufladzie (oprócz oczywiście okryć wierzchnich). Kupujemy coś nowego, jak już z tego wyrośnie. Zabawek nie kupujemy w ogóle – na urodziny, święta i inne okazje córka zawsze coś dostanie w prezencie. Nie dajemy jej jednak wszystkiego od razu – chowam do szafy i jak widzę, że już jej się znudziły stare zabawki, wtedy wyciągam te nowe.

Jestem ciekawa jak mama Paulina radzi sobie z zabawkami. Dzieci stale o coś nowego proszą, marzą o kolejnych zabawkach i czasoumilaczach, a ja wolę żeby miały tego mniej i bardziej doceniały to co dostają. Jak sobie z tym radzić podczas gdy rówieśnicy dosłownie zalewani są kolejnymi tonami zabawek i dostają w zasadzie wszystko co chcą?

Świetnie Paulina napisała. Wydaje mi się, że rownież mogę się nazwać minimalistyczną mamą choć mam nieraz wzloty i upadki. Minimalistyczną wyprawkę dla dziecka zaczęłam kompletować w pierwszej ciąży, przeczytałam wtedy „Dziecko bez kosztów” ale nie dowiedziałam się z tej książki niczego odkrywczego. Do kąpania kupiłam wielka prostokątna miskę na pranie w ktorej syn kąpie się już prawie dwa lata. Łóżeczka wcale nie kupowaliśmy bo na początku robił za nie wozek a potem syn spał ze mną/ z nami w łożku. Dostaliśmy od znajomych łóżeczko turystyczne ale cześciej robiło za wieszak na ubrania wiec schowaliśmy go do szafy. Planowałam karmić piersią wiec kupiłam tylko jedna metalową butelkę która można przerobić na bidon odkupując inną końcówkę. Synowie śpią w ciągu dnia na dworze wiec niezbędny okazał się dobry i ciepły śpiwór do wózka. Ratowała mnie często chusta do noszenia kiedy gotowałam lub szliśmy na wycieczki po lasach robiliśmy z niej też huśtawkę. Mieszkaliśmy wtedy w kawalerce z jedną szafą więc zostawiłam w niej tylko rzeczy które na mnie pasowały reszta wylądowała w walizce z sezonowymi. Matę edukacyjna kupiłam jak młody miał 3 miesiące, teraz wyciągnęłam dla drugiego synka. Nie uważam, że jest niezbędna- z perwspektywy czasy już bym jej nie kupiła. Cześciej używaliśmy maty na ktorej syn mógł pełzać, turlać się i raczkować. Mieszkamy za granicą i tylko przy pierwszym locie do Polski towarzyszył nam tata wiec kluczowa dla mnie była pojemna i lekka walizka do spakowania naszych rzeczy. Sztukę podróżowania samotnie z niemowlakiem opanowałam chyba do perfekcji. Wszystkie ubranka miałam pożyczone od kuzynek. Takie pożyczanie ubranek dziecięcych na wiek 0-2latka jest w naszej rodzinie praktykowane od kiedy pamietam. Z uwagi, że pracujemy na kontraktach i przeprowadzamy się co kilkanaście miesięcy ograniczyłam prawie wszystkie książki papierowe. Robię wyjątek tylko dla kucharskich i książek synów do których mam ogromną słabość. Postawiłam na jeden rodzaj klocków- drewniane i to był strzał w 10. Mamy dwa zestawy wiec da się z tego zbudować ciekawe konstrukcje. Syn ma bardzo mało zabawek, większość drewnianych. Dużo rysuje, maluje, układa puzzle. Domyślam się, że przy dwóch chłopcach etap lego nas nie ominie, nawet czekam z niecierpliwością co bedą budować i jak się rozwijać. Tak jak Paulina wspomniała problem jest z gośćmi bo dostaliśmy dużo nieprzydatnych zabawek i ubranek gdy byliśmy w Polsce. Co się dało wydałam dalej niektóre czekają na zabawę gdy odwiedzamy rodzinę. Podsumowując- dla chcącego nic trudnego.

Jestem mama trójki małych dzieci.Cała nasza rodzinka mieś
ci się w 46 metrowym trzypokojowym mieszkanku i podpisuje się pod powyższym artykułem. Podobnie jak Paulina przy pierwszej długo wyczekiwane córce zgromadzilam milion niepotrzebnych rzeczy podazajac za must have dla rodzicow ( kojec, karuzela, sterylizator, podgrzewacz do butelek, laktatory, masa niefunkcjonalnych ubranek). Po przyjściu na świat synka i kolejnej córeczki uświadomiłam sobie ze nie potrzebujemy tej masy rzeczy tylko przestrzeni. Z powodzeniem przeprojektowaliśmy nasze mieszkanie szukając odpowiednich rozwiązań które ulatwilyby funkcjonowanie 5 osób na tak małej przestrzeni. Pozbylismy się Wszystkich niepotrzebnych zabawek i ubrań. Teraz kieruje się zasadą ze wszystko co jest już nieuzyteczne lub niepotrzebne moim dzieciom od razu sprzedaje lub oddaje do caritasu.To samo dotyczy ubranek które od zawsze zalegaly w moich szafach. Moja szafa mieści ubrania moje i moich dwóch córek. Warto też uczyć dzieci ze zabawki ktorymi się nie bawią moga sprawic radosc innym.Nawiązując do artykułu nebulizator, termos absolutnie niezbędne, leżaczek czy matka edukacyjna bardzo się przydały ale dzieci szybko z nich wyrastają więc można zaraz odsprzedac. Przy trzecim dziecku Za inwestowalam w porzadna chustę do noszenia dziecka i nosidlo turystyczne dzięki czemu mogliśmy swobodnie wędrować z maluszków. Kaszki blyskawiczne i gotowe herbatki to wiadomo temat rzeczą jeśli chodzi o zdrowe odżywianie maluszka na szczęście coraz więcej mam jest świadomych składu takich produktów… można je z powodzeniami zastąpić herbatkami herbapolubi i kaszka jaglana. Odnosnie prezentów dla dzieci osobiście cenię sobie bezpośrednie pytania o to co jest dzieciom potrzebne. W rodzinie wprowadziliśmy zasadę ze konsultujemy się w kwestii prezentów lub kupujemy jedna porządna rzecz wspólnie.

My mamy troje dzieci a nasze mieszkanie liczy dwa pokoje. Mamy jednak
nadzieję na zwiększenie przestrzeni życiowej. Moje starsze dzieci w
wieku 2.5 i 5 lat wkroczyły już w ten wiek, że poza zabawkami i
książeczkami mieszczącymi się razem na jednym regale nie korzystają z
żadnych dodatkowych dziecięcych artykułów. Ktoś powiedział kiedyś, ze
dzieci powinny mieć tyle zabawek ile są w stanie posprzątać- i tej
zasady staram się trzymać.Śpią w swoich łóżkach, mają po dwie szuflady w
komodzie na akurat noszone ubrania-dbam o to aby w tych szufladach były
tylko dobre ubrania (nie za małe, nie za duże, tylko te wygodne i
używane). Synek do przedszkola chodzi w mundurku co dodatkowo
minimalizuje problem ubraniowy (ma 4 komplety). Najmłodsze nasz trzecie
dziecko ma 3 miesiące, nie ma swojego łóżeczka- jeszcze, ale jako, że nie jest dla nas komfortowe spać z dzieckiem w jednym łóżku, synek śpi w wózku z
gondolą. Jest to dla mnie najwygodniejsze rozwiązanie. Wózek jest mały,
mogę go przewozić gdzie chcę, do pokoju kuchni, na spacer ( czyszczenie
kół to jedyny minus) jest wielofunkcyjny, synek w ciągu dnia dużo śpi
więc wózek w pobliżu bardzo mi się przydaje, także weranduję w nim
dziecko ma balkonie. Gondola w naszym wózku jest zdejmowana, w związku z
tym może spokojnie zastępować kosz Mojżesza. Bardzo dobrze spisuje nam
się również bujak dla najmłodszego synka, klasyczny bez gadżetów, na
biegunach. Niemowlaki szybko „łapią” mechanizm bujania i jak mają ochotę
bujają się same Lubimy podróże,góry (więc mamy nosidło) i dużo podróżujemy więc termos też nam
się przydał jak dzieci zaczynały jeść stałe pokarmy, ale tak do 5
miesiąca karmiłam wyłącznie piersią więc wszelkie gadżety z tym związane
nam się nie przydawały (podgrzewacze,sterylizatory itd.). Z nawilżacza
korzystamy,bo w naszym mieszkaniu jest bardzo sucho. Matę edukacyjną
wcześniej za każdym razem ktoś mi pożyczał, ale też sama kupiłam taką
grubszą w ikei i sama komuś pożyczyłam (właśnie wczoraj do mnie wróciła z
przeznaczeniem dla najmłodszego synka). Dla mnie takim dobrym
wyznacznikiem na to co jest konieczne a czego możemy się pozbyć jest
wyjazd na wakacje. Wtedy widzę, z których ubrań korzystam ja i moje
dzieci, z jakich innych przedmiotów korzystamy i co jest dla nas
zbędne, i czego możemy się pozbyć. Mam to szczęście, że moje dzieci nie
chorują i nie mamy nebulizatora, ale jak będzie taka konieczność to
kupimy. Bardzo nam pomagają również :zmywarka (nie jest to oczywistość-przy pierwszym dziecku
nie mieliśmy) i pralko suszarka, która zmieściła nam się w dawnym
miejscu pralki, dzięki niej dostaliśmy dodatkową przestrzeń w domu
poprzez schowanie drucianych suszarek i czas, którego nie musimy
poświęcać na rozwieszanie prania (zawsze coś :) ). Ważne jest aby każda
rzecz w domu miała swoje miejsce, u nas wciąż jeszcze mieszkanie,
piwnica (o mamo!) i balkony(a mamy dwa-taka fantazja dewelopera do
dwupokojowego mieszkania ;) ) czeka (z racji braku czasu) na generalne
sprzątanie -takie jakie radzi Marie Kondo, Zdecydowanie możemy
stwierdzić z mężem, że przy jednym dziecku mieliśmy bardziej zagracone
mieszkanie niż przy trójce

Czytam i czytam i zastanawiam się jak to będzie ze mną… Nie mam swoich dzieci, ale mam ponad 20 lat młodszą siostrę, więc „trochę” praktyki i doświadczeń już mam. Na początku odrobinę się wszyscy się zachłysnęliśmy tą radością na pojawienie się małej, ale do ostatniej chwili wszyscy członkowie rodziny wzajemnie się hamowali w szaleństwie kupowania (zwłaszcza mama – głos rozsądku). Kiedy mała pojawiła się na świecie, miała dwie szuflady ubranek (używanych, lecz w bardzo dobrym stanie i nowych, które można by policzyć na palcach), łóżeczko, wanienkę i przewijak. Przez długi czas zabawki mieściły się w jednym koszyku (ok. roku, może nawet dłużej). Czasami złościłyśmy się na mamę kiedy mówiła „i po co jej kupiłaś?” (no przecież wszystko to siostrzana miłość – bo jak jej nie rozpieszczać). Zaczęłam rozumieć to wszystko w momencie, kiedy mama wróciła do pracy, a ja przejęłam piecze nad małą – widziałam, że wcale nie bawi się zabawkami, że więcej frajdy sprawia jej przekładanie plastikowych foremek do ciastek i wrzucanie ich do kubeczka do picia. Kiedy już jako maluch nie dała sobie założyć pięknej koszulki z falbankami (tak do tej pory nie znosi falbanek i wzorów) dotarło do mnie że kupowanie bo MI się podoba nie ma sensu, a teraz kiedy już mówi tym bardziej wyraża swoje zdanie na ten temat i chodzi tylko w tym co lubi – czyżby rosła kolejna minimalista (1 sukienka, 1 getry i 1 koszulka :P)?. Panie w żłobku również niejednokrotnie mówiły, że mała jest trochę „inna” niż wszystkie dzieci, inaczej się bawi, jest dużo bardziej rozwinięta, ma zupełnie inna wyobraźnię – teraz wiem, że to wszystko zasługa mojej mamy, która chyba nie do końca świadomie jest minimalistką i uczy nas tego samego (ona po prostu lubi porządek i poukładane życie, według własnych reguł). Teraz zabawek jest już trochę więcej, bo przecież święta, urodziny, prezenty od reszty rodziny, a komu kupować jak nie jej (choć i tak wszystko jest na krótką mete, a ona bawi się i tak tym co lubi najbardziej). W tej całej historii przeraża mnie tylko jedna rzecz – wszystkie „akcesoria dziecięce” składowane są dla naszego dziecka, chociaż było tego bardzo nie wiele, to przez ostatnie 3 lata zebrały się dość pokaźne kartony, bo przecież dziecko rośnie, czuję, że jeszcze bardziej zminimalizuje ilość tych rzeczy, bo teraz wiem co jest przy dziecku średnio praktyczne i zbędne – czy mi się uda, czas pokaże. W domu i w życiu tak jakoś naturalnie, bez przymusu żyję sobie minimalistycznie (choć niektórych dziwi mój „sterylny” dom, moje poukładanie). Do minimalizmu chyba po prostu się dojrzewa, a czytając twoje teksty Kasiu tylko układam sobie to w głowie i uświadamiam sobie, że często „nieświadomie” minimalistycznie postępuje i tylko szlifuje swoje dotychczasowe nawyki. Każda sfera życia zależy w większości od nas i naszych zachowań, zwłaszcza ta związana z dziećmi. Dziękuję Ci mamo, za twój upór w wychowywaniu nas na „minimalistki” (choć chyba sama nigdy nie nazwałabyś tego w ten sposób), kiedyś tego nie doceniałam :)

Prawda jest taka, że z dziećmi da się w minimalizm tylko trzeba się dostosować do dziecka. Mam dwójkę, Asia ma prawie 3 lata, Mateusz pół roku. Przy córce miałam sporo ubranek i pieluszek tetrowych bo ulewała i kilka razy dziennie trzeba ją było przebierać, a i tak pranie puszczałam co drugi dzień albo nawet codziennie. Synek za to mógłby mieć dwa ubranka na tydzień, bo nie ulewa, więc tutaj ograniczyłam ubrania do tego co niezbędne. W pokoju dzieci mam komodę malm z 4 szufladami, dwie są Asi, dwie Mateusza (przy czym jedna to rzeczy bieżące, druga to takie większe rozmiarowo, które zostały mi po Asi, a nadają się też dla chłopca). Pieluszek tetrowych mam trzy plus kilka flanelowych używanych jako prześcieradło do wózka. Zabawki mocno ograniczyłam, choć jak ostatnio zrobiłam listę to i tak uważam, że trochę tego jest (pisałam o tym na blogu, jeśli Kasia pozwoli to wrzucę link). Natomiast co do wszystkich gadżetów to wystarczy obserwować dziecko – karuzela nad łóżeczko, mata edukacyjna, leżaczek – córka miała je w nosie i były całkowicie zbędne, ale syn je uwielbia i dla mnie jest to wybawienie, bo mogę w tym czasie zrobić obiad, posprzątać, albo zwyczajnie pobawić się z Asią. Krzesełko do karmienia było używane codziennie nie tylko do karmienia, bo Asia także chętnie w nim siedziała i się bawiła, a teraz po rozłożeniu służy jej za stół i krzesło przy którym rysuje, maluje, lepi z ciastoliny. Karmiłam piersią, karmiłam butelką, używałam laktatora często i u mnie sprawdził się sterylizator do mikrofali – oszczędzał mi czas i moje wiecznie poparzone wrzątkiem palce. Mamy nianię elektroniczną, bo mieszkamy w domu i nie słyszałabym, że dzieci płaczą, ale w mieszkaniu jest to rzecz zbędna. Dlatego uważam, że nie ma jednej listy rzeczy zbędnych i niezbędnych, tak jak napisała tutaj Ania dzisiaj wszystko można zamówić w każdej chwili przez internet, dlatego warto obserwować dziecko i na bieżąco kupować to co akurat się przyda – a te wszystkie gadżety mają tę zaletę, że bez większego problemu można je potem sprzedać. Co do zabawek to dzieci i tak najchętniej bawią się przedmiotami domowymi, drewniane łyżki, plastikowe pudełka, Asia asystuje mi w kuchni i przy sprzątaniu, mężowi ostatnio pomagała skręcać szafę i to jest dla niej najlepsza zabawa. Jak już kupuję zabawki to patrzę czym Asia się interesuje i pod tym kątem kupuję i tak nauczyłam też rodzinę, że zawsze się pytają co chcemy i tak np. mamy rowerek biegowy czy sanki, prezenty większe, droższe, ale jeden zamiast masy dupereli, które się znudzą po kilku dniach.

Kasiu a mnie się ten post zupełnie nie podoba. Nie wiem tak naprawdę co on ma wnosić. Tekst może jest i ok ale listy zaproponowane przez Paulinę są zupełnie 'od czapy’. Wyprawka dla malucha jest sprawą szalenie indywidualną i zależy od wielu czynników. Oczywiście, że Paulinie w małym mieszkaniu elektroniczna niania zupełnie się nie przyda ale jeśli ktoś mieszka w domu gdzie sypialnia dziecka jest na górze (a w dodatku dom jest przedwojenny i ma grube ściany) to niania może być bardzo użyteczna, a jak ktoś ma dwoje dzieci w jednym pokoju (i to w różnym wieku) to z pewnością przyda się bardzo taka wersja z kamerą, natomiast mama wcześniaka z pewnością doceni model z monitorem oddechu. Dla rodziców, którzy mieszkają na wsi nieodzowny będzie duży terenowy wózek, mieszczuchom przyda się za to mały wózek albo tylko nosidło/chusta (i tak ze wszystkim). Ja oczywiście rozumiem, że listy są 'wg. Pauliny’ i dostosowane do jej stylu życia czy zdrowia i sposobu karmienia dzieci ale po prostu nijak to się ma do innych rodziców. Dla mnie jako rodzica nic a nic nie wnoszą a osobie, która kompletuje wyprawkę po raz pierwszy również na niewiele się przydadzą (jeszcze gotowe pomysleć, że do wychowania dziecka faktycznie niezbędne są tylko cztery rzeczy i nie są to ani pieluchy ani fotelik samochodowy, tylko uwaga – termos! ;). Twoją książkę cenię właśnie za jej neutralność, że każdy może wziąć z niej dla siebie to co chce, że chodzi o to aby zmniejszyć stan posiadania tylko do tego, czego faktycznie potrzebuję, dla jednych jest to jedno wielkie rodzinne łóżko a dla innych trzy różne miejscówki do spania dla noworodka). Podobnie jak Paulina czekając na narodziny drugiego dziecka musieliśmy znacząco przeorganizować przestrzeń w naszym domu. Twoja książka bardzo mi w tym pomogła (jeśli chcesz możesz poczytać o szczegółach na moim blogu posty z cyklu MAD – rekonfiguracja). Kiedy czytałam Twoją książkę czy kiedy czytam Twojego bloga to chcę poznać TWOJE zdanie i doskonale zdaję sobie sprawę, że Ty nie masz dzieci. Zawsze sobie mogę znaleźć w sieci minimalistów, którzy posiadają dzieci. Wydaje mi się, że temat minimalizmu i rodzicielstwa (oczywiście ważny i interesujący) próbujesz jakoś tutaj przemycić 'na siłę’. Uwierz mi, Twoja książka znacząco pomogła mi – rodzicowi – aby uporać się zarówno w przygotowaniem domu dla nowego potomka jak i z niemowlęcą wyprawką. Nie potrzebowałam do tego ani opinii Twoich znajomych, którzy mają dzieci zawartych w książce ani wpisu gościnnego Pauliny.

Listy to rzecz subiektywna. U nas np. termos nie przydałby się wcale, bo dzieci były karmione naturalnie. Natomiast niania elektroniczna była bardzo potrzebna, bo dzięki niej mogliśmy zamknąć pokój ze śpiącym maluchem, a mimo to słyszeć, kiedy się obudzi – bez niani byłoby to trudne, bo rzeczywistość zagłuszały starszaki ;)

Ale faktem jest, że przy kolejnych dzieciach rzeczy ubywa. Przy pierwszym zrobiłam listę na kilkanaście stron, przy trzecim większości z tych sprzętów już w ogóle nie używałam. Gdyby miała planować czwarte, pewnie przygotowałabym ich jeszcze mniej :)

O matko, ale mi teraz wstyd! a tak zupełnie na serio, ciekawy tekst. Sukcesywnie wyrzucam i sprzątam swoje rzeczy. Z zadowoleniem stwierdzam, że mam coraz mniej, a lepiej się z tym czuję. Moje małe mieszkanie w dużym stopniu jest zagracone przez zabawki syna. Wprawdzie nie miałam elektronicznej niani czy kosza, ale ilość zabawek mnie przerasta. Zgadzam się ze zdaniem Pimposhki, że to, co będzie potrzebne dla dziecka, to bardzo indywidualna sprawa. W potoku gadżetów są i takie, które mi ratowały życie, na przykład leżaczek (jest w rodzinie i wybujał pięcioro maluchów) czy miska, z której nic się nie wysypuje. Z pewnością trzeba zachować rozsądek. W zupełności zgadzam się ze stwierdzeniem, że najlepszy prezent to pieluchy, a dla starszego dziecka kredki czy bloki papieru do rysowania. Pozdrawiam :-)

Ja też jestem przykładem mamy minimalistki i choć pozwalam, by dzieci miały sporo zabawek, to pilnujemy wspólnie np. odsprzedawania lub oddawania na bieżąco tych, którymi się już nie bawią albo wyrzucania zniszczonych, uszkodzonych, niekompletnych ( tu prym wiedzie np. wyschnięta ciastolina albo pokolorowane kolorowanki). Jako mama ceniąca sobie wygodę, mam w danym okresie życia dzieci różne „życioułatwiacze”, ale jak tylko przestają być potrzebne – odsprzedaję je lub oddaję. To jest też świetna opcja na to, jak nie zbankrutować, mając dzieci. Mam mnóstwo koleżanek, które narzekają, że puchowa kurtka na zimę dla dziecka to drogi wydatek (koło 200zł), a w Pepco są za 50 zł, ale te same osoby mają na strychach wszystkie sprzęty i ubrania po dzieciach zbierane już np. z 5 lat – to nie są setki złotych, a tysiące! Większość osób tak na to nie patrzy, a ja dzięki temu, że na bieżąco „wymieniam” rzeczy, mam prawie ciągle jakieś nowe akurat potrzebne rzeczy praktycznie za darmo.
Piszę o takim podejściu u siebie na blogu i liczę na to, że uda się je rozpropagować i przestaniemy być chomikami :)

Dla mnie mówienie, że jak się ma dzieci to nie da się być minimalistą jest równie bez sensu jak powiedzieć, ze tak samo nie można być minimalistą jak masz psa, bo przecież masz w domu np. miski czy smycz a mogłabyś ich nie mieć. Moim zdaniem nie chodzi tu o konkretna ilość rzeczy tylko o podejście. Ja mam jedno małe dziecko i jak na razie nie trafiłam tylko z jedna rzeczą-stojak pod wanienkę. Owszem mam sporo zabawek i niepotrzebnych ciuszków, ale trzymam je w jednym miejscu i traktuje jako coś, czego szybko się pozbędę przekazując wyprawkę następnej osobie. Faktycznie ilość rzeczy wzrasta i jest problem z prezentami, bo przynoszą tego dużo, ale też łatwo się tego pozbyć-sama wszystkie potrzebne rzeczy kupiłam na olx. Rotacja jest duża.

To mój pierwszy komentarz, chociaż bloga czytam już od dawna i bardzo go sobie cenię. Postanowiłam napisać, bo poruszony temat jest mi bliski i fajnie, że pojawił się na blogu. Dążę do minimalizmu, jestem mamą dwójki dzieci (6 i 3 lata) i jestem zdania, że w przypadku dzieci minimalizm jest możliwy a nawet niezbędny. W moim odczuciu sprawdziłaby się tu zasada Marie Kondo – kupmy/zostawmy tylko to, co nam sprawia radość i jest nam z tego powodu potrzebne. W każdym przypadku sytuacja będzie inna. Na pewno determinuje nam ją wielkość mieszkania. Autorka posta ma małe mieszkanie a więc siłą rzeczy krzesełko do karmienia, mata edukacyjna czy kosz Mojżesza będą miały więcej wad niż pożytku. Ja mam do dyspozycji 90m2 i akurat te trzy rzeczy sprawdziły mi się super. Termometr bezdotykowy też jest ok :-)

Za to zawsze ostrożnie wydaje pieniądze i zastanawiam się 3 razy zanim coś kupię. Nie kojarzę zbędnych gadżetów dla dzieci w naszym domu (może poza niektórymi zabawkami). Mimo wszystko w pewnym momencie poczułam, że się zagracamy, dlatego cały czas jednak staramy się oczyszczać naszą przestrzeń. Dla mnie minimalizm w przypadku dzieci to:

– nie za dużo ubranek (taka capsule wardrobe dla dzieci :-) -trudne, bo dzieci rosną, ale pewne założenia da się zastosować)
– nieużywane zabawki oddajemy/sprzedajemy. Prezenty dostają tylko na specjalne okazje i kupujemy to, czym dziecko będzie się bawić, np. dziecko chce lalkę, ale wiem, że klockami będzie się chętniej i dłużej bawić. Oczywiście nic na siłę i czasami kupimy to, o czym dziecko marzy, ale rozmawiamy z nimi i tłumaczymy, jak dokonywać wyborów
– brak specjalnych gadżetów to np. brak specjalnych naczyń dla dzieci. Jedzą na tym, co my. Zamiast niani elektronicznej używamy aplikacji na tel. Baby Monitor – dużo lepsza niż niania. Pracowaliśmy w tym samym miejscu, więc tylko w jednym aucie mieliliśmy foteliki, bo mogliśmy się autem łatwo wymieniać
– nauka szanowania przestrzeni i rzeczy: np. nie można malować po ścianach, rysować podłogi, brudnymi rękoma dotykać kanapy itp. Do prac plastycznych zawsze podkładka a potem mycie rąk. Tłumaczenie, że niektóre zabawki są drogie i o te dbamy szczególnie, np. Lego, które łatwo się gubią, ale np. plastelina jest tania niech będzie używana do woli, bo do tego służy. Zużytą bez żalu można wyrzucić.
– nauka sortowania śmieci
– no i oczywiście zdrowe odżywanie i aktywność fizyczna

Zdecydowanie zgadzam się z tym, że z każdym dzieckiem potrzebowałam mniej rzeczy. I do trzeciego dziecka, podobnie jak w historii powyżej, chodziło o przestrzeń. Jednak gdy w naszej rodzinie pojawiło się czwarte dziecko przestrzeni mieliśmy dużo, a rzeczy dla dziecka jeszcze mniej ? To jest szalenie wygodne. Nie mam zamiaru polemizować z tym co niezbędne, bo każdy ma inne spojrzenie na życie i ma do tego prawo. Pamiętam jak wychodziliśmy na spacer/zakupy z pierwszym dzieckiem… Wieeelka torba z rzeczami na wszelkie możliwe sytuacje łącznie z gorączką i śnieżycą wiosną ? Z czwartym pakowałam do swojej torby pieluszkę i butelkę z wodą. Minimalistką nie jestem, ale zdecydowanie dążę powoli w kierunku posiadania mniejszych ilości rzeczy. Moja najstarsza córka ma 12 lat, ma swoje wizje i potrzeby. Staram się jej tłumaczyć logicznie i pokazywać czy coś jest jej rzeczywiście potrzebne. Słucha, podejmuje decyzje, różne. Jej i pozostałym domownikom daję wolność w ich wyborach. Ja zdecydowanie dążę do zmniejszenia szafy. Nigdy tak świadomie nie robiłam zakupów. Podejrzewam też, że to najmniejsza ilość ubrań jaką miałam. A dzieci? Uczę je, rozmawiam, pomagam decydować, ale nic na siłę. Wiem, że można, a wolność jaką niesie małe posiadanie – bezcenna. Pozdrawiam.

Maluch pojawi się w maju, razem z dziećmi mojego partnera będzie już trójka, w tym dwoje nastolatków, więc rzeczy i tak mają sporo. Na szczęście jestem kompletnie odporna na marketingowe sztuczki. Zakupy dla maluszka? Zestaw pieluch wielorazowych odkupionych od koleżanki, trochę pieluch dokupią w prezencie moi rodzice. No ale bez pieluch to byłoby trudno :) Łóżeczko dostaniemy od znajomych, wózek zostal po starszych dzieciach, ubranka dostajemy po dzieciach znajomych. Idea strojenia niemowlęcia wydaje mi się absurdalna – ma byc wygodnie i adekwatnie do temperatury. Zabawki dla niemowlęcia? Przecież dla czlowieka, ktory poznaje świat wszystko jest fascynujące, nie musi byc kolorowe i na baterie.

Przeczytałam tekst nie dlatego, że mam albo w najbliższej przyszłości będę mieć dzieci – po prostu ciekawiła mnie perspektywa. A przeglądając komentarze pod postem doszłam do wniosku, że wypowiem się w nieco ogólniejszym temacie, a mianowicie: „dobre rady”, a raczej „rady nieznoszące sprzeciwu wynikające z przekonania, że jest właśnie tak, jak ja myślę”. Jestem teraz w trakcie przeprowadzki i urządzania mieszkania i ilość „dobrych rad” na tle miejsca do przechowywania rzeczy mnie poraziła. Zewsząd słyszę tylko, że powinnam zostawić sobie wszystkie meble, które pozostały po poprzedniej właścicielce – a jest to wielka szafa w zabudowie, gigantyczna komoda na osiem szuflad i jeszcze metrowa szafa z Ikei – bo NIE ZDAJĘ SOBIE SPRAWY, jak wiele będę mieć rzeczy do pochowania, a już na pewno będę potrzebować więcej miejsca, jak wprowadzi się do mnie chłopak albo za kilka lat pojawi się dziecko. Serio, nie rozumiem czegoś takiego – mam trzymać puste meble z myślą o tym, że kiedyś będę ich potrzebować? Zresztą nawet teraz nie mam i nie będę mieć aż tylu rzeczy, ile wszyscy sądzą, że mieć będę. Zapełnię góra połowę tej gigantycznej szafy, a to i tak z pewnym luzem (nawiasem mówiąc, wkurza mnie to, że muszę dostosowywać się do czyjejś szafy, bo „bez sensu jest ją rozbierać i stawiać nową wg swoich potrzeb”). Przestałam jednak komukolwiek tłumaczyć swoje wątpliwości, bo w odpowiedzi słyszę „tak tak, my też tak mówiliśmy, a potem dokupowaliśmy kolejne meble”.

Z minimalizmem przy dzieciach jest chyba tak samo. Są osoby, które wiedzą lepiej i będą nam dobrze radzić bez względu na wszystko. Wkurza mnie takie wieszczenie i zakładanie z góry określonego scenariusza.

Świetne podejście do minimalizmu :)))

No tak, łatwo dać się ponieść fali…;) I uwierzyć, że wszystko jest niezbędne ;)

Jestem mamą wyrośniętej już dwójki (9 i 5 lat) i podobnie jak Paulina już wiem, że nie można dać sie zwariować. Jeszcze do niedawna mieszkaliśmy we czwórkę w 2-pokojowym mieszkaniu, w ktorym każdy nadmiar powodował bałagan, wiec umiemy trzymać się w ryzach. To pomaga na co dzień, ale także, gdy trzeba sie spakować na wakacje, albo przeprowadzić w 1 dzień bez profesjonalnych wspomagaczy.
Spodobał mi się pomysł listy rzeczy niezbędnych/przydatnych/zbędnych, ona mocno ewaluuje z kolejnymi dziecmi i rosnącym doświadczeniem. Z drugiej jednak strony mam poczucie, że minimalizm z dziećmi zawsze będzie mniej kanoniczny. Zawsze bowiem powtarzam, że po prostu muszę mieć 8 kompletów pościeli i 8 ręczników. ?

Rewelacyjny tekst ! Zawsze rozśmieszają mnie wystawy sklepów, które dosłownie krzyczą „Musisz to mieć !! ” nic nie muszę ! ;) i choć dopiero się uczę być minimalistką ,to naprawdę czuję ogromną ulgę ,że wcale nie muszę posiadać tych wszystkich rzeczy dla siebie czy dla dziecka ..I nie chodzi tu o modę na bycie minimalistką (bo takowa podobno panuje :D ) tylko właśnie o pełną świadomość ,tego co tak naprawdę potrzebujemy aby normalnie funkcjonować.Myślę że takie skupowanie „miliona” rzeczy zwłaszcza przy pierwszym dzieciątku -jest bardzo pospolite ja sama przy pierwszej córeczce dosłownie wykupowałam sklepy,w piątym miesiącu ciąży miałam pełną wyprawke,pokój i oczywiście stos rzeczy tzw niepotrzebnych… to wiązało się z ogromną radością podnieceniem, oszałamiającym szczęściem ,że to dzieciątko będzie i każda kupiona dodatkowa czapeczka,sukieneczka,maskoteczka miałam wrażenie przybliżała mnie do upragnionego spotkania z córeczką …Dziś mając sześcioletnią dziewczynkę i myśląc o drugim dzidziusiu wiem,że nie tędy droga ,że to nie stos rzeczy da nam radość a MY ..i że moje dziecko tego wszystkiego po prostu nie potrzebuje :) Wiem też, że przez osoby ,które nachalnie ,wręcz rozkazująco czują się upoważnione do dawania nam „złotych rad” jesteśmy tak zmęczone i znudzone ,że niechętnie przyjmujemy kolejne rady od innych osób ,które mogą okazać się bardzo pomocne .Tak czy inaczej jestem zdania ,że chyba każda mama jest „mądrzejsza” z drugim i każdym kolejnym dzieckiem :) Zawsze najlepsza nauka to ta na własnych błędach :) i na prawdę ogromny podziw dla Pani za świetną organizację -szacunek ;) Pozdrawiam serdecznie !

,,bo brudzą, więc nie jest możliwe mieć mieszkania w którym są białe ściany, meble, jasne poduszki, kwiaty.” :D
Zawsze mnie rozbraja temat minimalistycznych białych ścian. Kolor to rzecz zajmująca miejsce czy jak?

Matka minimalistka, nie wiem co tu dodać, bo zgadzam się z każdym słowem. A oddawanie rzeczy, jeszcze dobrych, ale już nieprzydatnych po dziecku do domu samotnej matki to super rzecz.

Nie mam co prawda dzieci, więc na własne skórze się jeszcze nie przekonałam. Ale wierze w to, że naprawdę się da prowadzić minimalistyczne życie z dziećmi. I oczywiście dzieci „zabierają przestrzeń”, bo po prostu są i również potrzebują wielu rzeczy i miejsca, ale minimalizm to przecież nie liczenie przedmiotów, czy posiadanie tylko tego co niezbędne, ale również to co po prostu sprawia radość.

Czasem mam wrażenie, że ludzie nazywają minimalizmem to co sterylne, czyli jak dziecko rozleje sok, a to się często zdarza, to już nie jest „minimalistyczne”, bo ściana pomazana kredką to już zgubiony minimalizm i rodzice poddają się bez walki lub walczą ale z minimalizmem.
Świetny post, cudowna postawa mamy minimalistki, a chęć pokazywania czym jest prawdziwy minimalizm i podkreślanie tego co jest na prawdę ważne jest godna pochwały.

Jestem mamą trójki dzieci Feli (4l), Włodzia (3l) i Rozalki (roczek), mieszkamy w piątkę z psem i kotem na 60m2, na dwóch pokojach i wszyscy się dziwią skąd tyle przestrzeni u nas… Minimalizm jest mi bardzo bliski i potwierdzam, że idzie żyć z trójką maluchów w zgodzie z nieposiadaniem tysiąca rzeczy.

Od pierwszej córki nie ulegałam niepotrzebnym gadżetom, kosmetykom, tonom ubranek, nowych super wózkom, itd, itp. To dziecku wcale do szczęścia nie jest potrzebne, a rodziców tylko frustruje, że nawet nie zdążyli czegoś dziecku założyć. Albo wózek był taki drogi, a już jest cały w chrupkach. Z otwartymi ramionami przyjmowałam ubranka po dzieciach znajomych.

Jako, że musiałam karmić dziecko mlekiem modyfikowanym, to potrzebowaliśmy butelek. W zupełności wystarczyła nam jedna butelka. Na odparzenia babcina mąka kartoflana.

Dzieci co raz starsze, ale okazuje się, że wcale nie potrzebują dużo więcej. Żyją i są całkiem szczęśliwe jedząc ze zwykłej zastawy stołowej takiej jak rodzice. Ulubiona zabawa to przebieranki w stare ubrania, szale i kapelusze. Zabawa w lekarza jest przednia, wszak wystarczy wielka strzykawka kupiona w aptece i pudełka po lekarstwach oraz bandaż. Plastikowa butelka z makaronem w środku to do dziś zabawka o którą toczą się boje, gdy przyjdzie małe kuzynostwo.

Nie mamy telewizora (co było szokiem dla koleżanki córki) i muszę przyznać, że w porównaniu z innymi znanymi mi dziećmi moje dzieci są bardziej kreatywne w wymyślaniu zabaw (chociaż na pewno to moje subiektywne odczucie).

Jedyne moje przewinienie, toto, że kiedyś kupowałam dzieciom sporo ubranek, zawsze tłumacząc się, że przecież dzieci się brudzą, codziennie muszą mieć czyste ubranka do przedszkola i zapasowe do worka. Ale powiedziałam sobie stop. Dzieci prędzej wyrosną z ubranek nim zdążą je wynosić. Na pewno nie mają tak mało ubrań jak ja, ale jednak mają inne potrzeby i zdecydowanie częściej siusiają w majtki, czy wytrą smarki w rękaw, niż ja czy mój mąż;-)

Kolejną kwestią, która myślę, że też się w minimalistyczny nurt wpisuje to rytm. Przy dzieciach bardzo ważny jest rytm i jasne zasady, które porządkują im (i nam dorosłym) życie. Nasze dzieci wiedzą co mogą, a czego nie mogą, są świadome konsekwencji za złamanie zasad, ale co ważne są to zasady, których w domu trzymamy się wszyscy, także my dorośli. Każdy dzień wygląda u nas podobnie, dzieci chodzą spać po wieczornych rytuałach o tej samej porze i wiedzą, że wieczór to czas dla mamy i taty. Wiadomo, że są wyjątki, jakieś okazje, imprezy, że dzień wygląda inaczej, ale na co dzień staramy się, żeby nie zaburzać im rytmu.

O dzieciach i minimalizmie można by pisać i pisać, co zresztą widać po komentarzach, ich ilości i długości.

Przyznam szczerze, że bardzo sporadycznie udzielam się na blogach, chociaż regularnie czytuję, ale jako mama to ten temat był mi tak bliski, że chciałam coś dodać od siebie. Dziękuję za ten wpis. Ola

Nasza córka miała na początku naprawdę niewiele rzeczy. Wiele przydatnych rzeczy jak np. śpiworek, kombinezon na zimę starałam się zaproponować jako prezent, by uniknąć posiadania 15 sukieneczek, których i tak nie ubrałabym noworodkowi. Kupiliśmy wózek, fotelik samochodowy, materac, ale np. w łóżeczku spała jako noworodek moja mama, jej rodzeństwo, ja i wiele dzieci w rodzinie. Teraz córka jest starsza, ma więcej zabawek i książeczek, ale wiele z nich to „spadek” po mnie i po mężu z czasów naszego dzieciństwa. Znam mnóstwo mam zafiksowanych na markowe zabawki, designerski wózek czy „dorosłe” ubranka, które zatraciły zupełnie sens macierzyństwa. Po kilku miesiącach muszą wracać do pracy, bo brakuje pieniędzy na nowe rzeczy a dziecko bez sentymentów oddawane jest na 9 godzin do żłobka (w Niemczech mają prawo do rocznego urlopu macierzyńskiego).

Nie podobają mi się listy rzeczy zbędnych/niezbędnych rzeczy, ponieważ jest to sprawa bardzo indywidualna i średnio korespondują z treścią postu i bloga, np. u nas bardzo przydało się krzesełko do karmienia, które przede wszystkim daje możliwość obserwowania rodziców w kuchni lub przy stole i pomaga dziecku w nauce samodzielnego jedzenia. Sprawdziła się też chusta. Przedmioty te jednak ułatwiały życie nam – rodzicom, a nie dziecku. Zmienia się to z wiekiem dziecka i rozwojem jego osobowości i zainteresowań.

Bycie minimalistą z dzieckiem jest jak najbardziej możliwe, ale pamiętajmy, że dzieci to też członkowie rodziny i naturalną konsekwencją jest to, że będą posiadały jakieś przedmioty. Skoro my chcemy mieć łóżko i komodę, kilka książek czy ładny kubek to nie powinniśmy też odmawiać tego dzieciom „bo wyrośnie”, „bo to zbędne”. We wszystkim potrzebny jest zdrowy rozsądek i odporność na gadżeciarstwo.

Przeczytałam tekst, przeczytałam komentarze. Świat oszalał. Mam 40 lat. Moje zabawki z dzieciństwa zostały przechowane w jednej szafce, w stanie prawie idealny i poczekały na moje dzieci. Dziwi mnie fakt , że większość osób , które teraz jest rodzicami musi uczyć się minimalizmu, bo cześć z nich w tym minimalizmie się wychowała. Kiedyś żyliśmy skromnie ale teraz ogarnęło nas szaleństwo i wszyscy są ekspertami, intuicja zawodzi i o wszystkim musimy dyskutować

Droga Kasiu, temat powyzszego postu jest szalenie ciekawy i bardzo aktualny, bo wlasnie spodziewam sie drugiego dziecka. Dla mnie minimalizm w wersji dzieciecej to przede wszystkim niezagracanie pokoju dziecka tysiacami zabawek, z czego spora czesc juz dawno sie popsula, pogubila, poniszczyla albo znudzila. Moja dwuletnia corka ma malo zabawek, wlasciwie kupujemy jej z mezem b.rzadko, glownie dostaje wieksze skladkowe prezenety swiateczne, badz urodzinowe, ktore sluza dluzej niz zabawkowe drobiazgi za kilka zlotych. Bardzo podoba mi sie minimalistyczne, wrecz surowe wyposazenie zlobka do ktorego chodzi. Niewielka ilosc zabawek, choc wszystko tak zaplanowane i rozmieszczone, zeby dzieci sie nie nudzily, a uczyly i bawily, oczywiscie. Kolejna istotna wedlug mnie kwestia jest szafa malucha, Dziecko naprawde nie potrzebuje miec mnostwa ubranek z najnowszych kolekcji seciowek zeby bylo dobrze ubrane. Ja mam to szczescie, ze dostaje ubranka po siostrzenicy o rok starszej od corki i nie jestem zmuszona do ciaglego pladrowania dzialow dzieciecych w poszukiwaniu idealnych spodenek albo body dla dziecka. Ogromna oszczednosc czasu i pieniedzy. Choc obecnie jestem w 7. miesiacu ciazy, nie wydalam na wyprawke dla drugiego dziecka jeszcze ani grosza, a i planuje raczej skromne zakupy. Uwazam jednak, ze lista z akcesoriami niemowlecymi typu musy have jest bardzo indywidualna kwestia dla kazdej mamy. Trudno nie miec w domu laktarora, butelek do karmienia badz przechowywania pokarmu jesli ma sie problemy z karmieniem (moj przypadek). Dlatego zgodze sie z opiniami innych mam, tj. kupowac dopiero wtedy gdy cos jest koniecznie, a nie dlatego, ze inne mamy cos maja i polecaja.

Wydaje mi się, że co rodzic to inna opinia. Znam mamy, które naprawdę potrzebują i korzystają z wielu rzeczy, które Paulina uznała za zbędne. Ja nie mam dzieci, ale moi rodzice nie mieli ze mną za dużo problemów – miałam mało zabawek, dziwnych gadżetów (chociaż też takie były czasy, że tego po prostu nie było). Ale przy moim bracie, który był chorowitym dzieckiem, potrzebnych rzeczy było zdecydowanie więcej.
Można być mamą minimalistką, ale czasami po prostu jest to niemożliwe ze względu na „specyfikę” dziecka :)

Bardzo ciekawa rozmowa:) widzę jednak, ze rzeczy niezbędne dla Pauliny są całkowicie zbędne dla mnie i odwrotnie. Nie wyobrażam sobie zimy bez spiwora dla dziecka czy bez termometra którym mogę zmierzyć temp. Bez budzenia dziecka. Natomiast zupełnie dobrze sobie radzę bez nawilzacza powietrza i jest to rzecz dla mnie całkowicie zbędna. Podobnie z nebulizatorem. Calkowicie zgadzam się z Paulina i też uznaje za zbędne wszelkie podgrzewacze, sterylizatory, karuzele i interaktywne zabawki zwane też edukacyjnymi. Uwazam,ze kazda mama musi znaleźć swoje minimum, bo jak widzę nie ma listy uniwersalnej.

Pani Kasiu jako mama dwójki maluchów czekałam na ten artykuł !!!Jak zwykle sie nie rozczarowałam -bardzo Dziekuje!

„Im więcej mamy dzieci, tym mniej mamy rzeczy” – to chyba słowa klucze w tym wszystkim:) Uważam, że zbieramy gadżety głównie po to, żeby zabić pustkę, która nam doskwiera. A dzieci pięknie ją wypełniają i naprawdę nie potrzeba niczego więcej:) Też się śmieję na myśl o tej całej „niezbędnej” wyprawce dla dziecka. Dziecko tak naprawdę potrzebuje nas a nie gadżetów. Jako mama 3,5-latki oraz 5-latka widzę, że dzieci i tak najchętniej bawią się przedmiotami codziennego użytku, a nie masą plastikowych odlewów. Ale do tego trzeba po prostu dojrzeć:) Dziękuję za kolejny świetny wpis!

ja mam dziewięciolatkę i tych wszystkich rzeczy mamy uzbieraną całą masę. Gry i książki są ok, to latami zbierane prezenty i z tego się korzysta, ale ledwie dajemy sobie już rade z maskotkami, do których córka jest bardzo przywiązana. nie wynika to z jej egoizmu, bo wiele innych zabawek oddaje, ale te maskotki traktuje sentymentalnie. Niestety zajmują one bardzo dużo miejsca. Co do początków macierzyństwa- tu również był wieczny nadmiar, dużo kupowałam a jeszcze więcej dostawałam. Rzeczami mojej córki obdarowaliśmy kilkoro dzieci (te same rozmiary), a wiele jeszcze zostało do wydania. Dziś byłabym mądrzejsza, bo traciłam nie tylko przestrzeń (ciągły bałagan w szafach), ale również mnóstwo pieniędzy. Rzeczami rekompensowałam swój brak czasu bo do pracy wróciłam po 16 tyg urlopu macierzyńskiego, ciągle miałam poczucie, ze czegoś brakuje, zabawki, nowej piżamy i zamiast do dziecka po pracy jechałam do sklepu. Ale szkoda czasu na żałowanie tego czego już nie można zmienić, trzeba teraz nie popełniać tych samych błędów

Jestem mamą 2,5 latki. Nie szalałam z zakupem podczas ciąży.
RZECZY POTRZEBNE TO: wózek, fotelik samochodowy, łóżeczko, przewijak, termos, krzesło i stolik do jedzenia dla dziecka, nebulizator do inhalacji, piankowe puzzle na podłogę (nawet gdy teraz dziecko spadnie z kanapy to upada na miękką powierzchnię a nie na panele), mąka ziemniaczana do pupy (wychodzi taniej niż puder i zdrowiej), maść linomag lub alantan do pupy (zamiast drogich kremów na odparzenia), pieluszki tetrowe, kocyki.
NIE MAM: sterylizatora do butelek, podgrzewacza, elektronicznej niani, bujaczka, maty do leżenia.
W ciąży zakupiłam dla siebie 1 sukienkę i spodnie ciążowe (spodnie przydały się jeszcze na kilka m-cy po ciąży, teraz leżą i czekają na kolejną ciążę:)) + większe majtki :)
UBRANIA- dostałam dużo używanych + dostawałam przez pierwszy rok po urodzeniu dużo nowych (niestety zgadzam się z Pauliną – nie kupujcie małych niepraktycznych sukieneczek) Moja córka dostała mnóstwo małych sukienek, których nigdy nie założyłam + sporo za małych rozmiarowo ubrań. Dopiero teraz gdy ma 2 lata częściej ubieram ją w sukienki. Ubrania dokupuję wtedy gdy naprawdę mi czegoś brakuje.
ZABAWKI – nie kupuję. Córka ma to co dostanie od innych i wcale jej zabawek nie brakuje :)
KSIĄŻKI – jako miłośniczka książek – kupuję i dla siebie i dla dziecka :)
PRANIE – piorę w sodzie oczyszczonej lub w polskim proszku Dzidziuś. Do odplamiania – mydło Biały Jeleń. Na początek do mycia butelek dobrze sprawdził się płyn do zmywania Dzidziuś (bardzo gęsty, wydajny). Nie kupuję płynów do płukania – do przegródki na płyn leję trochę octu + olejek eteryczny.
JEDZENIE – gotuję sama. Choć czasem dawałam słoiczki lub gotowe kaszki. Taniej i zdrowiej jednak wychodzi ugotowanie owsianki, jaglanki niż zakup gotowej sproszkowanej kaszki.
Wg mnie dziecko nie jest tak drogie jak czasem internety straszą:) Ważne aby kupować z głową, a jeśli już mamy kupić ubranie, to kupujmy na promocji, bo dziecko szybko z niego wyrośnie. Na środkach chemicznych i kosmetykach też można sporo zaoszczędzić.

Mogłabym się podpisać pod tekstem Pauliny :-) czyżbym minimalizm miała we krwi ;) to prawda, że powiększenie rodziny skłoniło mnie do stopniowego pozbywania się rzeczy niepotrzebnie wniesionych „w posagu”: ton notatek ze studiów, korespondencji, pamiątek z podróży, zdjęć, ubrań, które przestały mi pasować, części książek itd Teraz mam tylko to co noszę i lubię, żadnych pokrowców pod łóżkiem :-) po dzieciach też nic nie trzymam. Jak będzie kolejne, to i rzeczy się znajdą :-) Mam wrażenie, że w czwórkę lepiej zagospodarowaliśmy mieszkanko niż w dwójkę. To co mi trochę przeszkadza w naszej przestrzeni to migrujące zabawki :) może nie jakoś dużo, ale są, codzienne to wszystko ubranka, książeczki jest do posprzątania…A takich rzeczy jak nebulizator czy bateria syropów i tranów nie ma sensu chować, bo na okrągło w użyciu. Minimalizm estetyczny trudno zachować :-) Ale mieć tylko tyle, ile potrzeba to fajna sprawa.

Kasiu dziękuję za artykuł,czekalam na niego długo myśląc nie raz,ze posiadając dzieci nie mozna być minimalistka. Jednak teraz bedac matka dwójki dzieci wiem,ze jest to możliwe choć trudne. Sama bardzo szczegółowo analizuje czy dana rzecz jest faktycznie niezbędna i czy nie da się bez niej obejść jednak nie daję sobie zupelnie rady z „zachciewajkami’ mojej córki na coraz to nowa zabawkę,bo przeciez kolezanka z przedszkola ja ma. Kupując jej to wiem,ze poniekad zaspakajam potrzeby,ktorych ja nie miałam , zapewnianych,bo poprostu takich zabawek nie było.Drugi problem to zamilowanie mojej córki do zbierania różnych tzw pierdolek Masakra jakaś,naszczescie ma krótką pamięć;) pozdrawiam Kasiu i czekam z niecierpliwością na dalsze artykuly

To był post na który długo czekałam!
Bardzo ciekawa byłam jak inne mamy z minimalistycznym podejściem do życia radzą sobie w tych kwestiach.
Moja historia była dość podobna do Pauliny,mieszkaliśmy z mężem w 2 pokojowym,47 m2 mieszkanku przytłoczonym nieopisaną wręcz ilością książek,filmów dvd i innymi dobrami odzwierciedlającymi nasze pasje,kiedy nagle okazało się,że już za pół roku będziemy rodzicami. Jako osoba,która do wszystkiego musi być idealnie przygotowana i nawet pływać uczyła się z książek,zaczęłam zaczytywać się we wszelakich publikacjach na temat ciąży i wychowywania dzieci(co z miejsca oznaczało przyrost w ilości posiadanych książek,na które i tak nie miałam już miejsca),oraz notowaniem wszystkich must have,bez których moje macierzyństwo miało być przeprawą przez mękę. I nagle przyszła refleksja-gdzie ja to wszystko zmieszczę?! Po niezbyt wymagającej ocenie zastanej sytuacji doszłam do wniosku,że nie ma sensu przeprowadzka do większego mieszkania tylko po to by zrobić z niego większy magazyn więc rozwiązanie jest jedno-muszę się pozbyć dużej części posiadanych rzeczy. Jak pewnie większości z Was, nie przyszło mi to łatwo,każdy wrzucany przedmiot był wyrzutem sumienia(przecież wydałam na to tyle pieniędzy) ale cóż…siła wyższa, w końcu dziecko też potrzebuje swojej przestrzeni. Cenię sobie własny cichy kącik więc po przesunięciu kilku ścian udało nam się wydzielić małżeńską mikro sypialeknę z niewielką szafą(akurat minimalizm w kwestii odzieżowej stosowałam chyba od zawsze więc nie był to dla mnie żaden problem) i dzięki temu nasz synek zyskał już od urodzenia własny choć niewielki pokoik z jedną szafą (która kiedyś była naszym biurkiem) mieszczącą przewijak własnej roboty i 2 półki na kilka dosłownie ubranek, kilkoma półkami na książki które gromadziłam już lata wcześniej nie mogąc się doczekać kiedy będę mogła czytać własnemu dziećmi historie Mikołajka itp, oraz łóżeczkiem z 2 kompletami pościeli. Reszta to pusta podłoga na której stanęło krzesło przeniesione z drugiego pokoju (na nocne karmienia) a z czasem położyliśmy jeszcze małą matę edukacyjną. I tyle, więcej nam do szczęścia potrzebne nie było.

Większy problem mam teraz,kiedy synek ma już 8 lat a jego pokój zaczyna przytłaczać ilość klocków lego. Mimo kilkuletnich już zmagań i wzorców przekazywanych przez nas- ceniących minimalizm rodziców,nie potrafię dziecku wypersfadować kolejnego kompletu klocków (kupionych z kieszonkowego), których i tak już ma za dużo. Do tego dochodzą kolejne zestawy dokupowane przez bliższych czy dalszych członków rodziny oraz wzorce od kolegów z klasy- dobrze mieć wszystkiego jak najwięcej, szczególnie zabawek, a każdy nowy zestaw oznacza nową kolekcję tematyczną itd. Wyjaśnienia,że zamiast zakupu kolejnej zabawki,pieniążki można przeznaczyć na jakiś wyjazd lub wyjście do kina, na razie do niego nie trafiają. Tłumaczę to sobie dziecięcą mentalnością i konsumpcjonizmem,z którego z czasem, przy naszych dalszych staraniach,jeszcze wyrośnie, ale jak widać droga do minimalizmu w życiu jest długa i wyboista, i jest to chyba niekończący się proces obfitujący tak w małe sukcesy jak i wielkie porażki :)

I jeszcze mała uwaga na koniec- to nieprawda,że nie da się żyć z dzieckiem w przestrzeni o minimalistycznym wystroju. Nasze mieszkanko od 15 lat, czyli jeszcze przed narodzinami dziecka cechował tzw, styl skandynawski (niekoniecznie styl Ikea) i nie mieliśmy większych problemów z białymi ścianami, białą sofą czy poduszkami! Co więcej, porównując naszego synka z odwiedzającymi nas kiedyś czy obecnie dziećmi, doszłam już dawno do wniosku, że jest on bardziej „czysty”, nigdy łapkami nie brudził mebli czy luster. Minimalistyczne wnętrza uczą dzieci od urodzenia porządku i czystości!!!

Ależ ten post wywołał lawinę komentarzy – a wszystkie wołają: da się!!!
Ja też właściwie nie kupuję ubrań dziecku – czasem tylko trzeba np. zaopatrzyć się w nowe spodenki, bo dziecko w tydzień zniszczyło wszystkie wyjściowe spodnie (czy dziewczynki też tak niszczą spodenki?). Staram się również nie kupować mu zabawek – ostatnio wyjątkiem są 3 gry planszowe, w które gramy wspólnie (oraz z dziećmi sąsiadów).
Co do całkiem zbędnych zakupów, to oczywiście zgadzam się z tym, co zostało tu napisane, ale mam jeszcze przykład z życia, a mianowicie mój znajomy zamówił (bo nie mógł znaleźć takich małych w sklepie) specjalne buciki dla swojej maleńkiej córeczki na chrzciny, bo przecież musiała mieć białe buciki. Koszt = 300 zł – ubrane tylko raz – na chrzciny.

Za miesiąc urodzi się nasze pierwsze dziecko i mamy podobne podejście, nie szalejemy z wyprawką, wiele zakupów odkładamy na potem, bo nie wiemy co się przyda a co nie. Powyższe listy nie pokrywają się z moimi, ale takie potrzeby sa subiektywne, ja na przykład tę nieszczęsna elektroniczną nianię zakupię, bo mam dwupoziomowe mieszkanie i myślę ze to będzie praktyczne. Ale na razie nie mam, kupię jak faktycznie będzie potrzeba. Póki co mam kosz Mojżesza bo będę mogła małego w nim przenosić po mieszkaniu i będę go miała na oku podczas drzemki. Ale nie kupię maty edukacyjnej, sterylizatora i masy innych rzeczy. Ale ja nie o tym chcialam. Chcialam poruszyć temat naszych rodziców- świeżo upieczonych dziadków, którzy bardzo chcą zasypywac pierwszego wnuka prezentami. Rzeczami których ja nie chcę mieć. Rzeczami które juz mamy pożyczone od znajomych (np. wózek) Rzeczami które są zupełnie zbędne. I co z tym zrobić? Odbierać radość dziadkom? Na razie im mówimy że nie potrzebujemy, ale widzę że trochę im jakby..przykro. Mam postanowienie żeby powiedzieć rodzinie i znajomym później, żeby nie kupowali małemu zabawek, że spokojnie można przyjść do nas bez pierdolki dla dziecka. Ale wiem że nasi rodzice tak wyrażają radość i zupełnie nie wiem jak sobie z tym poradzić.

Ja jestem matką na drodze do minimalizmu, jeśli chodzi o mnie i zupełnie nie-minimalistką jeśli chodzi o juniora. Widzę to choćby po ilości jego zabawek. Choć na całe szczęście nie uległam wielu gadżetom, które próbuje się wciskać młodym mamom.

O, temat, w którym mam masę żali do wylania! Jestem mamą dwójki dzieci i sama ze sobą jakoś nigdy nie miałam problemu z minimalizmem. Moje listy sporo się co prawda różnią od tych przytoczonych wyżej, ale też uważam, że wyszłam z tego macierzyństwa obronną ręką – przynajmniej jeśli chodzi o konsumpcjonizm. Coś co jednak bardzo przeszkadza w utrzymywaniu minimalizmu we wszystkich sferach, to DZIADKOWIE. Pokój moich dzieci jest dosłownie ZALANY zabawkami. I to właśnie przede wszystkim tymi, które zostały nam podarowane. I żadne argumenty do dziadków nie trafiają, żeby w końcu przystopowali: ani że konto oszczędnościowe w banku, ani że jeśli się złożymy to będzie jedna fajniejsza rzecz,a nie pierdyliard głupot, ani że dziecku powoli się w tyłku przewraca od tego nadmiaru, no dosłownie nic :( Każda wizyta, to nowe gadżety. Ostatnio też były jakieś pomysły na kolejną rzecz. Na moje pytanie „a po co właściwie” dostałam odpowiedź „no bo dziecko jeszcze takiej nie ma”. Serio, nie radzę sobie z tym.

Daleko mi do minimalizmu (niestety !), ale muszę zgodzić się z jednym – 90% rzeczy „niezbędnych” dla Malucha to totalnie niepotrzebne rzeczy. Na szczęście przy Antku nie popadłam w paranoję i ilość rzeczy przy dziecku i dla dziecka nas nie przysypały;)
Dla mnie „must have” przy malcu to chusta (noszenie genialnie się u nas sprawdziło), pieluszki (jednorazowe i tetrowe albo muślinowe), wygodne ubranka i fotelik samochodowy. Przydaje się wózek, bo Mąż nie nosi, a przy już chodzącym i jedzącym coś poza mlekiem dziecku – jak najwygodniejsze buciki, wysokie krzesełko i upadko-odporne naczynia (jesteśmy na BLW i różne przygody się nam zdarzały) . Nebulizator na tak, od czasów żłobkowych zwłaszcza!
Natomiast mata była nam totalnie niepotrzebna, braku leżaczka też nie odczułam ani troszkę – w przypadkach braku brałam nosidełko samochodowe;) Żadnych „gadżetów” butelkowych też nie używałam, bo mój Syn akurat nigdy nie pił mleka z butli, także tu nie mogę się wypowiedzieć.
Natomiast mam obsesję kupowania książek, podczas gdy przy zabawkach drży mi ręka i zwykle rezygnuję mając na uwadze przestrzeń i zmniejszenie bodźców Synowi.