Bardzo przydatne wskazówki;). Przyznam szczerze,ze wlasną capsule wardrobe, najpierw stworzyłam dzieki książce ,,Modoterapia” poźniej dzieki Pani ciekawym wpisom ( trafiłam tu przypadkiem ). Moja szafa uległa znacznej poprawie i totalnej metamorfozie. Stworzylam dla siebie na nowo wlasny styl (#sportowa elegancja) zgodny z moimi potrzebami. Sporo rzeczy out, a zostaly naprawde te, które lubię i noszę. A lubuję się w sukienkach, koszulach. ALE, co moim zdaniem warte dodania, kiedy zeszlam z wagi, do moich ulubionych ubrań doszły fajne spodnie moro;)). Teraz, z racji nadchodząccej zmiany sezonu, kompletuje inne zestawy ubrań. I serio, nie musze kupować, bo mam, tylko były zakopane gdzieś w szafie.;)) Pozdrawiam serdecznie i czekam na kolejny wpis ;))

Właściwie to już od dłuższego czasu testuję swoją umiejętność ograniczenia liczby ubrań. Co ciekawe, ten eksperyment zaczął się przypadkiem – dostałam stojący wieszak. Nareszcie miałam miejsce, by przygotować ubrania na cały tydzień, a jego ograniczona „pojemność” wymuszała dobranie rzeczy tak, by do siebie pasowały. Skończyło się poranne „nurkowanie” w czeluściach szafy i zastanawianie się co na siebie włożyć. Wystarczyło dobrze przygotować tygodniowy zestaw (uwzględniając specjalne okazje i zmiany pogodowe, czyli to o czym pisałaś), by ubieranie się, stało się przyjemnością, a nie udręką. Te działania pokazały mi też, że w rzeczywistości potrzebuję niewielkiej liczby rzeczy, a 10 t-shirtów na lato to aż nadto. Nie wiem czy zdecyduję się na wyzwanie „capsule wardrobe” – opcja, którą dla siebie znalazłam bardzo mi odpowiada i zapewnia psychiczny komfort, ale polecam taki eksperyment każdemu. To naprawdę niesamowite uświadomić sobie jak bardzo daliśmy się porwać maszynie konsumpcjonizmu. Pozdrawiam ciepło :)

Koniecznie muszę się tym zająć na wiosnę :)

W ciągu ostatniego roku często jeździłam w delegację, wiec wybór ubrań był ograniczony do tych w walizce. To był mój eksperyment, przetestowany w prawie każdej porze roku. Liczba moich ubrań drastycznie spadła i jakoś nie brak mi ich.

Ja własnie za miesiąc wybieram się do Włoch i stoję przed spakowaniem się na 7 dni (4 dni zwiedzania i 3 leżenie na plaży). Na razie nie wykupiłam dodatkowego bagażu i kusi mnie żeby spakować się w walizkę kabinową. Wczoraj na próbę włożyłam przykładowy zestaw i widzę że jest to możliwe. Złapałam się na tym że branie dużej ilości rzeczy daję złudne poczucie bezpieczeństwa. Chociaż do większej walizki zapakowałabym grzałkę i trochę jedzenia. Ceny we Włoszech mnie przerażają. Może jakiś wpis odnośnie pakowania się na konkretny wyjazd, ale trochę bliżej niż Tajlandia. Dodam że w ubiegłym roku byłam w Hiszpanii i mogłam zabrać więcej rzeczy. I nie powiem było mi z tym bardzo dobrze. Ubrań wystarczyło i była przyjemność ze strojenia się. Kasiu czy oszczędzasz na wyjazdach wakacyjnych czy szalejesz i nie patrzysz na wydatki?

Nigdy nie przekonywała mnie idea capsule wardrobe, może dlatego, że ogólnie mam niewiele rzeczy (mam za sobą roczny detoks zakupowy, zero ubrań, butów, dodatków). Do czasu, gdy zaszłam w ciążę. Chcąc nie chcąc, miałam do dyspozycji niewiele: moja garderoba na zeszły sezon jesień-zima obejmowała 2 pary spodni, 3 koszulki na krótki rękaw, 3 na długi, spódnicę, 2 sukienki, cztery swetry (dwa rozpinane), dwie pary dresów (pracuję z domu) kurtkę i jedną parę butów. Nie mieściłam się w absolutnie nic innego. Jaka to była wygoda! Byłam w stanie ubrać się na każdą okazję i ubrań miałam aż za dużo (jedna koszulka wciąż ma metkę). Wszystko pasowało do siebie i codzienne ubieranie się nigdy nie było łatwiejsze. Zamierzam kontynuować z „normalnymi” ubraniami :)

Super pomocny artykuł.Dziękujeeeeeeeee!

Jak każdy post tak i ten u Ciebie Kasiu jest bardzo wartościowy :). W ubiegłym tygodniu z racji wolnego czasu w końcu powiedziałam sobie stop! „Ogarniasz szafę!”. Odłożyłam sporo ubrań, głównie takich co mają ok 10 lat, a stan nadal bdb, albo niestety wyrosłam z nich :), jaka była moja radość jak odłożyłam dwie spore torby, ale i dostrzegłam, że mam 4 białe koszulki z długim rękawem typu basic, a chodzę dosłownie w jednej! To że ogarnęłam swoją szafę to mój taki mały sukces, ale ja potem pojechałam do sklepu, bo mam bon do wykorzystania i … nic mi się nie podobało, więc wróciłam z pustymi rękoma, a raczej tylko z tym czym wyszłam z domu :). Pozdrawiam

Po raz pierwszy uświadomiłam sobie ile mam rzeczy wyprowadzając się po trzech latach z akademika. Podczas przeprowadzki do akademika odwieźli mnie rodzice, a moje rzeczy swobodnie mieściły się w bagażniku, nie licząc może suszarki do prania, która jechała ze mną na tylnym siedzeniu ;) Po trzech latach postanowiłam nie szukać pracy na wakacje i wrócić do rodzinnego miasta – i podczas pakowania się szczerze zdziwiłam. Pokój w akademiku nie jest zbyt duży, więc byłam w szoku ile rzeczy udało mi się tu zmieścić, wiadomo pierwsze własne pieniądze i bliskość centrów handlowych spowodowały niezbyt kontrolowany rozrost szafy, kosmetyczki, biblioteczki. Także pakowanie zajęło mi o wiele więcej czasu niż zakładałam, noszenie tego do samochodu okazało się niemałym wysiłkiem i ostatecznie ledwo udało się zmieścić to wszystko na cały tył samochodu ze złożonymi siedzeniami… Jeszcze śmieszniej zrobiło się na miejscu w domu, kiedy po przyniesieniu wszystkich rzeczy okazało się, że nie widać podłogi, a z racji, że mieszkam w bloku nie miałam kompletnie gdzie się z tym rozpakować. Przez te dwa wakacyjne miesiące starałam się nie bywać w domu – nie mogłam wytrzymać w tym przepełnionym miejscu, nie miałam chęci zabrać się za porządki i nieuchronne wyrzucanie. Impulsem została dla mnie audycja w RadiuZet – z Twoim Kasiu udziałem :) nie pamiętam kiedy dokładnie to było, ale spodobało mi się to co usłyszałam i zaczęłam uważnie śledzić tego bloga. Może nie nastąpiła w moim życiu rewolucja, ale szybko zyskałam coś bezcennego, czyli świadomość. Staram się sukcesywnie upraszczać swoje życie, nie tylko szafę, biorąc pod uwagę swoje potrzeby i możliwości. Zaczęłam bardziej zwracać uwagę na liczbę produkowanych przez mnie śmieci i poważniej planować zakupy, bardzo pomogło mi zapisywanie wszystkich wydatków (łącznie z groszowymi sprawami jak bułka czy kilka kartek wydrukowanych w ksero) i dokładna ich analiza. Niesamowite ile można wybić sobie z głowy tym prostym pytaniem „Czy to jest mi niezbędne?”. Nadal zdarza mi się na coś zwyczajnie skusić, ale częściej jestem mądrzejsza od marketingowych mechanizmów. Dziś pierwszy raz postanowiłam się tym podzielić, bo po przeczytaniu tego posta ułożyłam swoją pierwszą Capsule Wardrobe! Siedem ubrań czeka już wybrane na kolejne siedem dni, a razem z nimi ja, wreszcie gotowa na wyzwanie minimialistki :) Proszę trzymać za mnie kciuki!

Jak uzupełniasz szafę? oglądasz blogi, zbierasz inspiracje? Stosujesz bezwzględnie zasadę jedna rzecz do domu, jedna z domu?

Moja szafa jest taka że pełno w niej wszystkiego, mam np. 15 swetrów w neutralnych kolorach ale mam tak że cokolwiek z niej nie wyjmę to w 99% będzie do siebie pasowac. I chyba o to chodzi,prawda? :)

Pamiętam, że taką zasadę komponowania ubrań wpajała mi moja mama – jeśli kupujesz pomyśl do czego Ci to pasuje, ale wtedy jej capsule wardrobe było podyktowane zupełnie inna sytuacją (lata 80,90) nie było sieciówek, ubrania były droższe, albo ich wogle nie było – i chyba przez to też bardziej się trzeba było zastanowić nad zakupami. A potem te tanie ciuchy z sieciówek, przynajmniej moją szafę zapełniły i to właśnie w taki sposób, że nic ze sobą nie można było skompletować. W tej chwili już inaczej patrzę na własną szafę – i mam nadzieje że uda mi się ją zminimalizować – i wrócić do korzeni:). I pomysleć, że kiedyś się śmiałam, że moja mama ma sukienkę kilka lat, tylko ta sukienka była z genialnego wełnianego materiału o klasycznym kroju, pasowała do wielu okazji – a ja wolałam sukienkę która po kilku założeniach już się do niczego nie nadawała!

Wpis idealny dla mnie. Od dłuższego czasu zbieram sie do przeorganizowania szafy – choć ostatnie miesiące najczęsciej biegam w dresie, ale przed powrotem do pracy na pewno wdroże z zycie. Dla mnie fajnie, ze jest instrukcja w postaci ile czego, bo chyba z tym do tej pory mialm największy problem. Dziękuję :) pozdrawiam

Ja dochodzę do wniosku, że zbyt duży wybór jest przekleństwem naszych czasów. Mam więcej ubrań niż w typowym capsule wardrobe. Wiem, że mam w co się ubrać i te ubrania zmiksowane razem pasują do siebie. Mam ich jednak na tyle dużo, że codziennie rano myślę którą rzecz na siebie włożyć. Wybór jest tak duży. I teraz widzę, że za duży bo ja za dużo energii tracę myśląc codziennie rano w co się ubrać.

Bardzo dobry poradnik.
Nie mam potrzeby stworzenia szafy kapsułowej, choć pewne zasady, które zapisałaś stosuję. Np. w danym sezonie obserwuję, co nosze chętnie, a co wisi i się kurzy i tym sposobem z mojej szafy znikną dwie marynarki, których nie nosiłam od jesieni mimo, że kolorystycznie mi pasują. Nie czuję się w nich komfortowo, mam wrażenie że widać po nich upływ czasu :)

Ja mam niestety problem z moją szafą. Mam niewiele ubrań i w większości rzeczy się sobie nie podobam. Przybrałam dość dużo na wadze w krótkim czasie i byłam zmuszona wymienić spodnie, bluzki czy spódnice. Ale wybór dla osób w moim rozmiarze jest ograniczony, ja miałam ograniczony budżet i ostatecznie skończyłam z szafą, która mi nie odpowiada. A gdzieś na dnie mam ubrania, których nie noszę, bo są za małe, ale ich nie oddam, bo powoli schodzę z wagi i może zaraz znów będę mogła je nosić… niemniej frustracja rośnie, bo nie jestem mistrzynią cierpliwości. Czuję, że jestem w momencie, w którym chciałabym kupić wszystko nowe. Powstrzymuje mnie brak pieniędzy i świadomość, że wcale nie musiałabym wyglądać i czuć się lepiej. Mam zatem capsule wardrobe z przymusu, niestety zero przyjemności :)

Zawsze mnie to nurtowało… Pokazujesz swoje zestawienia sezonowe składające się z 25 ubrań na 90 dni. Wiem, że wiele z nich bierze udział w stylizacjach w kilku sezonach. Ale tak z ciekawości. Ile masz w sumie ubrań w szafie na cały rok? :)
Pozdrawiam

Dzięki za świetny poradnik! od dłuższego czasu coś takiego chodziło mi po głowie, ale nie wiedziałam jak się za to zabrać. Teraz mam gotową instrukcję i wiem jak działać! Mam nadzieję, że moja szafa wreszcie odetchnie bo ledwo się domyka, a mimo to ja chodzę w kilku rzeczach na zmianę, więc większość jest mi po prostu niepotrzebna. Mam pytanie do osób, które zredukowały zawartość swoich szaf: co zrobiłyście z ubraniami, które nie były Wam potrzebne? Szkoda mi wyrzucić dobre ciuchy, może oddam je na Pomaganie przez ubranie, bo w ten sposób się „nie zmarnują” tylko przysłużą się potrzebującym? Ktoś z Was oddawał ubrania w tego typu akcjach?

po rocznym detoksie i oczyszczaniu spojrzałam na świeżo na swoją szafę. Wyjęlam mikro karton z rzeczami typowo letnimi. Nie liczę elementów, bo z 80% szafy korzystam całorocznie. Naprawdę tych typowo letnich elementów jest może 5, a typowo zimowych 3 – grube wełniane i kaszmirowe swetry. Ubieranie się jest teraz bajecznie proste i przyjemne, bo mam czas prasować ubrania, mam czas o nie zadbać, wygolić sweter, naprawić zaciagnięcia. W końcu wszystko do wszystkieg pasuje i mam ubrania na każdą okoliczność. Ograncizyłam buty, torebki, szale. Prostota dokonywania wyborów jest teraz wręcz powalająca.

Nigdy nie próbowałam nosić ograniczonej liczby ubrań przez wyznaczony czas, na przykład miesiąc. Jednak od czasu, kiedy po raz pierwszy usłyszałam o capsule wardrobe, wiele się zmieniło w mojej szafie. Wyrzuciłam mnóstwo rzeczy(tzn. wyrzuciłam/sprzedałam/oddałam). Teraz łatwiej mi zdecydować, co założyć i utrzymać porządek, a na uporządkowaną szafę po prostu przyjemniej się patrzy. Zauważyłam(i nie tylko ja!), że zmienił się mój styl – opiera się głównie na uniwersalnych kolorach i prostych krojach, przez to jest bardziej minimalistyczny i hmm… po prostu mój. Muszę przyznać, że w mojej szafie jest jeszcze sporo rzeczy, które nie powinny się tam znajdować, a wyszukiwanie elementów, które będą tam pasować i nie zepsują się po jednym praniu jest dosyć żmudne. No i nie mam pojęcia, ile właściwie mam ubrań. W moim przypadku proces tworzenia idealnej szafy trwał dosyć długo i nadal trwa, ale to część zabawy. Mam ogromną satysfakcję, kiedy kupię coś w czym mogłabym chodzić do końca świata. Podsumowując ten długi tekst: capsule wardrobe to świetna sprawa! Ułatwia wiele spraw, a jej tworzenie sprawia dużo frajdy. Polecam każdemu :)

Dziekuję za świetne rady, i podejście „hands on” zupełnie inne niż do tej pory znałam i stosowałam. Dzięki temu każdy może stworzyć swoją indywidualną garderobę w kapsułce – metodą prób i błędów, obserwacji, „robienia” mając wsparcie i przykład, bez żadnych magicznych formuł do których trzeba się dostosować. Moja prawdziwa praca nad garderobą kapsułkową rozpoczeła się nieświadomie – przez wyjazdy czyli np wiadomość ze musze jechać jutro a zostanę tydzień, lub miesiąć, lub wiecej „zależnie od”. Pare lat takiego życia wymusiło zmiany. Teraz mam narzędzia jak to jeszcze udoskonalić, usystematyzować.

Co do kolorów… Moim zdaniem garderoba kapsułkowa może być wręcz tęczowa jeśli ktoś ma taką wolę. Osoby lubiące kolor nie muszą zamykać się na minimalizm. Sama aktualnie uzupełniam niedobór neutralnych kolorów ale nie dlatego, że kolorowe ubrania nie pasują do siebie ale dlatego, że zestawy są zbyt energetyczne. Paletę swoich barw znam z analizy kolorystyczej czyli profesjonalnego drapowania trwającego wiele godzin. Nie należy mylić ze spojrzeniem stylistki szumnie mianującej się kolorystką i stwierdzeniem „pasuje Pani to i to” a potem wtrącaniem się w styl i fasony. Jeśli ktoś ma ogromne wyczucie i trafną samoobserwację to sam stworzy swoją paletę, np wybierając zawsze kolory tak samo chłodne, jasne i lekko przygaszone, każdy będzie pasowal do każdego – ale nie jest to łatwe.

Jeśli widziałaś film Fargo braci Coen z 1996 roku zakochasz się w serialu Fargo. Kirsten jest genialna…Najlepszy serial roku 2014. Był na HBO, w Polsce mało popularny. Wejdż w google, poczytaj i zobacz .Polecam filmy: „Wielkie piękno”,” Indochiny” i „Zakochać się” / M. Streep i de Niro, lata 70. cudo/. Oczywiście moje ukochane to „Portret rodzinny we wnętrzu”, „Casablanka” i „Piętro wyżej” z Bodo – przedwojenny.

Hej :) wpadłam właśnie przypadkiem na Twojego bloga i pomysł z detoksem
szafy bardzo mi się spodobał, tym bardziej, że mam dokładnie taki typowy
problem – dużo ubrań, które niekoniecznie do siebie pasują. Nasuwa mi
się jednak jedno pytanie, trochę z innej beczki, ale jednak powiązane z
ilością ubrań. Mieszkam sama, więc włączam pralkę raz na jakiś czas, aż
uzbieram odpowiednią ilość ubrań w podobnym kolorze (przykładowo jasnych
lub ciemnych, osobno piorę spodnie). No i tu moje pytanie: jak
rozwiązać problem z praniem? Jeśli mam mało ubrań w szafie, które noszę
praktycznie nieustannie to kiedy je prać? Może się mylę, ale wydaje mi
się, że w tym momencie nigdy nie uzbieram tyle by włączyć pralkę, a
jakoś pranie ręczne mi się nie uśmiecha ;) A może to po prostu takie
złudzenie wynikającego z tego, że jakoś przeraża mnie taka mała liczba
ubrań w szafie :D Pozdrawiam serdecznie.

Super tekst, bardzo się cieszę, że na niego trafiłam. Ja mam totalnie za dużo wszystkiego ale też staram się teraz myśleć co kupuję i dokonywać świadomych wyrobów. Jednak nie chcę wyrzucać starych rzeczy, czasem je oddaję, czasem staram się sprzedać – a Ty co z nimi robisz? No i co po tych 90 dniach sezonu?

ciekawy artykuł :) Od dłuższego czasu działam w ten sposób, moja szafa jest bardzo minimalistyczna i uniwersalna, nie sądziłam, że to ma swoją nazwę. Kolejna lekcja, dzięki:)

A co z praniem? Jeśli mamy 4 góry, to 4 dnia wypadałoby wyprać bluzki z 3 dni. Nie wiem, jakie macie pralki, ja mam 5 kg, a i tak 3 bluzki i 3 opary majtek i 3 pary skarpet i 1 stanik to trochę mało. A jeszcze dochodzi kwestia segregacji kolorów…. a poza tym nie mam suszarki, a w 1 dzień nie zawsze pranie wyschnie. Nie wiem, jak ogarniacie ten temat, dla mnie z tego względu pomysł wydaje się niepraktyczny.

Bardzo podoba mi się ta koncepcja. Niestety mam ten problem, że ubrań zebranych przez lata w szafie jest u mnie mnóstwo, ale w rzeczywistości 80% z nich to tylko tzw. „zapychacze” przestrzeni. Najgorzej jest, gdy pojawia sezon promocyjny, bo wtedy wszystkie zakupy ciuchów kuszą ze zdwojoną siłą — a umówmy się, rabatów nie brakuje. Pojawia mi się też taka myśl, że skoro ograniczamy swoją garderobę, to jest to świetna okazja, aby zainwestować w rzeczy lepsze i na dłużej. Z jednej strony tak, z drugiej to trochę mija się z celem, no bo jak to… kupuję więcej, żeby nosić mniej? :) Pewnie to mój zakupoholizm podświadomie się załącza ;)

Niezależnie, capsule wardrobe trafia na moją listę celów do zrealizowania. Dziękuję za tak dobre opisanie tematu i porady!

Fajne. Tego szukałam :)