Upiekłam chipsy z jarmużu, zaczęłam ćwiczyć jogę (teraz będę PRAWDZIWĄ minimalistką! ;), zaparzyłam herbatę z lawendą i poczułam się jak zdrowy człowiek. Nareszcie, bo ostatni miesiąc był dla mnie bardzo trudny.
W zasadzie nic się nie zmieniło w stosunku do października, a jednak listopad mocno dał mi się we znaki. Mało światła, dużo pracy i ogólna niechęć do wszystkiego. Mam nadzieję, że nie było tego widać na blogu, ale momentami wręcz fizycznie musiałam się zmuszać do pisania. Wbrew pozorom, nie jest to zaawansowany masochizm z mojej strony, a jeden ze sposobów, żeby się nie rozmemłać na amen. Trochę odpoczynku dzięki MM, sporo suplementacji witaminą D (obowiązkowo!) i cudowny babski weekend (jeszcze o nim napiszę) sprawiły, że nareszcie mi się „zachciało”. A przynajmniej dzisiaj, zobaczymy co będzie jutro… ;)
Czytam…
Jak doskonale wiecie, jestem od dawna na diecie informacyjnej, co ma swoje ciemne strony. Uświadomiłam sobie przykładowo, że czytam niewiele blogów… Mam jednak ogromną ochotę na coś nowego, świeżego, dlatego też, kilka dni temu na Facebooku poprosiłam Was o rekomendacje ciekawych treści. W Waszych poleceniach znalazłam kilka prawdziwych perełek. Swoją drogą, jakoś tak nieśmiało proponujecie mi dobre treści… zupełnie nie rozumiem, dlaczego. :(
W Inne życie wciągnęłam się maksymalnie, eksploatuję głównie zakładkę z reportażami. Jeden z ostatnich o wędrującej z wilkami Magdzie z Bieszczad skradł moje serce. Magda stworzyła warsztaty połączone z wędrówkami z psami po Bieszczadach, Podlasiu, Beskidach i Jurze. Więcej po kliknięciu w to cudowne zdjęcie poniżej.
Ponieważ mam ostatnio fazę na zmiany w mieszkaniu (4 lata bez remontu = poszarzałe ściany i popękany tynk) to Piąty pokój – „królestwo, gdzie jedyna pora roku to remont” szybko przyciągnął moją uwagę. Głównie duńskimi wnętrzami i świetnymi pomysłami DIY. Ten z brązową butelką w stylu scandi za mniej, niż 10 zł zamierzam kiedyś wykorzystać. Na razie pomalowaliśmy jedną ścianę na czarno i nadal mi się podoba! ;)
Tworzę…
Gdy tylko zaczęły się jesienne, długie wieczory w naturalny sposób wróciłam do robienia na drutach. Wiedziałam, że moim celem będzie dłuuugi, cieplutki szal z wełny, która jeszcze w zeszłym roku była swetrem. :) Na początku miała być i czapka do kompletu, ale z tak grubej włóczki wyszła ogromniasta czapa, w której wyglądałam strasznie śmiesznie. :) Sprułam ją więc i dodałam wełnę do szalika. Jest teraz mega długi i niewiarygodnie ciepły. Wygląda całkiem efektownie, ale tak naprawdę jego wykonanie jest banalnie proste i nie wymaga żadnych szczególnych umiejętności.
Włóczka nazywa się The Wool i jest to 100% gruba, peruwiańska wełna. Przerabiałam ją na grubych drutach 15-kach. Splot jest najbardziej podstawowy z możliwych – oczka przerabiane na prawo. Jedynie zastosowałam kilka patentów mojej mamy, żeby wykończenie brzegów wyglądało lepiej. Pierwsze oczko w rzędzie przekładałam bez przerabiania, a ostatnie przerabiałam na lewo. Więcej na temat robienia na drutach i przydatne filmiki linkowałam we wpisie Jak zacząć robić na drutach?
Pomagam…
Halo, czy jest tu ktoś zaangażowany w Szlachetną Paczkę? Ręce do góry, koniecznie! W końcu jeden za wszystkich, wszyscy za jednego! Początek grudnia nie może być inny, to czas na kompletowanie paczki. Czas najwyższy, bo został już tylko tydzień, a jeszcze ponad 1500 rodzin czeka na wsparcie. Pamiętajcie też proszę, że w Szlachetnej Paczce pomagać można na wiele różnych sposobów:
- wybierając rodzinę
- licytując obrazy w projekcie Sztuka Teraz
- deklarując stałe wsparcie w Klubie Filantropa
- poprzez jednorazową wpłatę
Zima to również bardzo ciężki czas dla psów w schroniskach. Razem z Nelą postanowiłyśmy wesprzeć sprawę ogrzewania lecznicy w Schronisku w Korabiewicach. Wybór absolutnie nie jest przypadkowy. Dokładnie do tej lecznicy trafiła Nela jako szczeniak, razem z szóstką swojego rodzeństwa. Chore szczeniaki ktoś podrzucił w kartonie pod bramę schroniska. Wiem, że całego świata nie jestem w stanie zbawić, ale lecznica to najczęściej pierwsze miejsce, gdzie psy znajdują wreszcie ciepły dom. Na zachętę jedno z pierwszych zdjęć Nelanii. Wtedy jeszcze nazywała się Dżoana i była u nas w domu tymczasowym.
„Pani Basia, na wózku, z zaawansowaną cukrzycą, która zawsze pyta mnie czy mam coś słodkiego i kiedy kiwam głową, że niestety nie, w sekundzie odwraca ode mnie i odjeżdża rozczarowana. Ale kiedy na zeszłe święta przyniosłam jej mały prezent, to ze łzami w oczach ściskała mnie długo i mocno. (…) Wiele jest samotnych starszych osób uwięzionych w swoich mieszkaniach, bez szans na dom opieki, bez możliwości kontaktu z drugim człowiekiem. To oni najbardziej właśnie w okolicach świąt potrzebują ludzi i miłości. Stowarzyszenie “Mali Bracia Ubogich” co roku zaprasza do wspólnego świętowania kilkaset osób w kilku miastach Polski. Żeby to dobrze zorganizować potrzebne jest wsparcie” – napisała Ewa, jedna z moich Czytelniczek. Więcej informacji na ten temat i sposób, w jaki można pomóc znajdziecie na blogu Ewy.
W najbliższym czasie…
Wiem, że właśnie zaczyna się czas pięknego, ale i zgubnego szaleństwa. Przed świętami w mediach, w domach i na blogach dominuje tylko jeden temat. Przyznam się Wam, że jestem trochę w kropce. Z jednej strony myślałam o zupełnym porzuceniu tematyki świątecznej na blogu, żeby choć w tym jednym miejscu dać Wam trochę oddechu. Z drugiej strony dostaję sporo pytań o to, jak minimalistka radzi sobie z przygotowaniami do świąt. Pomóżcie mi zdecydować.
Aha, na sam koniec pozwolę sobie na ogromną prywatę. Mój młodszy brat startuje w plebiscycie na Trenera Roku, organizowanym lokalnie przez Dziennik Bałtycki. Jest to najstarszy i najbardziej prestiżowy ranking pomorskich sportowców. Nie śmiałabym prosić Was o głosy na niego, ale jeśli są wśród Was fani piłki nożnej, chętni do wsparcia malutkiej drużyny z ambicjami, proszeni są o kliknięcie tutaj (Trener Roku – Maciej Kędzierski).
A jak Wasze listopadowe samopoczucie? Rozmemłanie czy pełna świąteczna mobilizacja? No i, czy temat minimalistycznych świąt na tak, czy wystarczy Wam inspiracji gdzie indziej?
