Weszłam na nową drogę. Dołączysz?

Gdy teraz patrzę na ostatnie dwa lata mojego życia, to myślę sobie: damn, girl! To aż niewiarygodne, bo czego tam nie było?

Co było?

Przez moje prywatne życie przeszedł huragan zmian. Rozstanie po dziesięciu latach wspólnego życia, co – niezależnie od powodów i okoliczności – nigdy nie jest przyjemnym czy choćby neutralnym doświadczeniem. Kto wie, ten wie. Do tego decyzja o wyprowadzeniu się ze wspólnego, dopiero co wybudowanego domu. Do równania dodajmy pandemię, która może nie dotknęła mnie w tak ogromnym stopniu, co wiele osób, ale i ja odczułam przykre skutki nagle i mocno odmienionej rzeczywistości. Ciężka choroba jednej z najbliższych i najukochańszych osób w czasie pandemii i podejrzenie równie poważnej choroby własnej mogłoby samo w sobie wywalić skalę.

W życiu zawodowym również bez taryfy ulgowej. Sprzedałam firmę, którą prowadziłam od dziesięciu lat, wycofałam się z działki związanej z nieruchomościami. Zmieniłam też podejście do bloga w kontekście zawodowym. Prawie zupełnie zrezygnowałam ze współprac reklamowych i postawiłam na sprzedawanie własnej wiedzy, głównie w postaci kursu Szafa Minimalistki. Po raz pierwszy od czasu ukończenia aplikacji poszłam na zorganizowane studia (bo gdy z napięcia rozpłakałam się na ulicy po końcowych egzaminach pisemnych na aplikacji, obiecałam sobie, że nigdy, przenigdy nie będę się więcej uczyć. Niczego!). Kupiłam działkę nad jeziorem z domkiem do remontu. Sama.

Damn, girl!

Co jest?

Mogę bez cienia zawahania powiedzieć, że były to dwa najtrudniejsze lata w moim życiu, a generalnie trudnych w nim nie brakowało. Jednocześnie, również bez wahania, były to jedne z najważniejszych i najpiękniejszych lat. Nauczyłam się tak wiele!

• Nauczyłam się być blisko siebie, gdy nie ma nikogo innego.
• Nauczyłam się mieszkać sama, po raz pierwszy w życiu.
• Nauczyłam się kochać, a przede wszystkim prawdziwie lubić siebie nawet, gdy ci, na których mi zależy, mnie nie kochają lub nie lubią.
• Nauczyłam się wybaczać, gdy wybaczenie wydaje się niemożliwe.
• Nauczyłam się odpuszczać. Pracę, przekonania, relacje.
• Nauczyłam się prawdziwie złościć.
• Nauczyłam się stawiać granice.
• Nauczyłam się nie pomagać i nie wyręczać.
• Nauczyłam się akceptować bieg życia.
• Nauczyłam się, co dla mnie oznacza prawdziwe dbanie o siebie.
• Nauczyłam się być w ciszy i tego, czym jest dla mnie cisza.
• Nauczyłam się chronić zasoby swojej energii życiowej.
• Nauczyłam się pozwalać innym na bycie tym, kim chcą być.
• Nauczyłam się, że do końca nie wiadomo, czy to dobrze, czy to źle, że coś się zdarza.
• Nauczyłam się, że jestem osłem i ty też jesteś osłem [kto czytał de Mello, ten wie :)].
• Nauczyłam się, że bardzo dużo wiem i umiem.
• Nauczyłam się, że jeszcze tyle nie wiem! I też że wcale mnie to nie martwi, a ciekawi.
• Nauczyłam się żyć pełnią życia.

Naturalnie, część z tych rzeczy umiałam już wcześniej i tylko doskonaliłam. Części nie umiałam i odkryłam. Część wydawało mi się, że umiem, a teraz umiem inaczej. I na pewno popełnię jeszcze wiele błędów, może coś zapomnę, a potem sobie przypomnę, a może nie. :) I oczywiście, że są jeszcze rzeczy, których chcę się nauczyć lub oduczyć, a i takie, które chcę pielęgnować. Sama jestem ciekawa, co dopiszę do swojej listy refleksji w dniu czterdziestych urodzin, co już relatywnie niedługo [listę 39 refleksji na 39 urodziny znajdziesz tutaj ;)].

Wiem też, że nie byłabym w stanie przejść przez tak ultratrudny czas, przekuć go na coś tak pięknego i rozwojowego, gdyby nie ludzie i narzędzia, które pojawiły się na mojej drodze. Niektóre nowe, a niektóre znane i doskonalone. Praca z nimi to właśnie moja tytułowa nowa droga. Część z Was już ją zna, część mi towarzyszy, część pamięta stare teksty, w których o niej mówiłam, a część zapewne nie. Pisząc przez lata o minimalizmie, pomagając w porządkowaniu materialnego bałaganu, wciąż czułam, że to nie wystarczy. Miałam poczucie, że ten największy bagaż nosimy w głowie i w sercu. Są to dziesiątki przekonań życiowych, przewlekły stres, schematy, które bywają dużo większym obciążeniem niż sterta nienoszonych ubrań w szafie.

W momencie, gdy w swoich poszukiwaniach trafiłam na świecką medytację mindfulness, mocno poczułam, że to jest ten brakujący element, ostatni puzzel, który włożyłam na miejsce z niemałą satysfakcją. Praktykuję, z przerwami, od blisko sześciu lat. W 2015 roku opublikowałam na blogu pierwsze nieśmiałe teksty ze wzmiankami o medytacji czy ćwiczeniu uważności. Potem pojawiło się ich jeszcze trochę, tu i ówdzie. Może to był mój błąd, że nie mówiłam o tym naprawdę głośno, co być może sprawiło, że teraz myślisz sobie: „hę, jaka medytacja, o co cho tej kobiecie?”. ;) Cóż, tak już mam, że nie lubię być samozwańczym ekspertem. O ile w wielu sferach wystarczą praktyka, zaangażowanie i rozwój połączony z osobistymi zasobami, tak w momencie, gdy mam wchodzić komuś do głowy, a medytacja jest formą psychopomocy, to chcę mieć pewność, że nie zrobię krzywdy, a przynajmniej nie nabałaganię bez sensu. Dlatego w 2019 roku zupełnie poważnie weszłam na nową drogę zawodową.

Co będzie?

Obecnie jestem trenerką kursów MBSR (Mindfulness Based Stress Reduction, czyli kursów redukcji stresu w oparciu o uważność) w procesie certyfikacji (certyfikat Polskiego Instytutu Mindfulness w partnerstwie z The Institute for Mindfulness-Based Approaches (IMA) w Niemczech). Uczestniczyłam również w rocznym programie Mindfulness Based Practice Training (Program Praktyki Formalnej). Cyklicznie biorę udział w odosobnieniach medytacyjnych, regularnie prowadzę także grupy medytacyjne online.

Moimi mentorkami w procesie są: Małgorzata Jakubczak i dr Aleksandra Dembińska. Małgosia to praktyk medytacji mindfulness z 25-letnim stażem. Współzałożycielka Polskiego Instytutu Mindfulness, pierwsza certyfikowana nauczycielka MBSR w Polsce, pierwsza Polka zaproszona na szkolenie nauczycielskie MBSR i MBCT organizowane w Szwajcarii, członkini kadry Wykładowców i Mentorów Nauczycieli MBSR w IMA. Ola jest doktorem psychologii, psychoterapeutką i bioetykiem. Doświadczoną wykładowczynią akademicką i oczywiście nauczycielką MBSR. W pracy zajmuje się głównie psychologią stresu i kryzysu, psychologicznymi i etycznych problemami w medycynie, szczególnie w kontekście granicznych momentów życia – prokreacji i śmierci. Jestem wdzięczna, że wspierają mnie na mojej nowej drodze zawodowej.

Dołączysz do mnie?

Czytanie o medytacji może wywoływać różne odczucia: ciekawości, ale też zaniepokojenia. Osobiście jestem zdania, że tego trzeba spróbować, a nie o niej czytać. Jeśli masz ochotę przetestować i doświadczyć, o co chodzi z medytacją mindfulness, to pięknie zapraszam Cię do towarzyszenia mi w mojej drodze.

Wakacyjne medytowanie!

Jeśli chcesz spróbować medytacji, której efekty są potwierdzone w licznych badaniach klinicznych, ale nie wiesz od czego zacząć lub o co w tym chodzi, pięknie zapraszam Cię na kurs redukcji stresu, o którym Uczestnicy mówią, że jest jak „jedną z lepszych inwestycji w siebie” lub do grupy medytacyjnej, gdzie będziemy pielęgnować świadomy odpoczynek i uczyć się technik relaksacji

Kurs MBSR | online

• 8 spotkań, raz w tygodniu
• Start 3 lipca 2023
• Codzienna medytacja
• Naukowo udowodnione efekty!

CHCĘ WIEDZIEĆ WIĘCEJ

Grupa medytacyjna | online

• 8 spotkań, raz w tygodniu
• Start 3 lipca 2023
• Naucz się świadomie odpoczywać
• Medytacje i techniki relaksacji

CHCĘ WIEDZIEĆ WIĘCEJ